Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Artık yazamaz olmuş sözü yakalayamayan ünlü yazar Ömer, kendini bilimsel çalışmalar için laboratuvarına adamış Elif ve bu anne babanın başarı ölçülerini reddedip herşeyden kaçan kayıp oğul Deniz.
Bu üçlüyle başlayan hikaye Ömer'in otogarda karşılaştığı Mahmut ve Zelal'le coğrafyanın doğusuna akıp ; ezilmişliğin isyanı , töre ve daha birçok toplumsal sorunla buluşturuyor bizi.
Hayatta şiddet nerde başlıyordu ? Labaratuvarda deneylerde mi, çocuklarımıza kendi değerlerimizi dayanırken mi , savaşlarda ölür ve öldürürken mi ?
" Çocuk öldü. " cümlesi yazarı bu çığlığın peşinden sürüklüyor , insanı ve sözü yeniden bulacağı serüven başlıyor.
Kitap " Bütün kayıp çocuklar dönecek . " diye bitiyor. Bu mümkün değil ama dilerim bundan böyle hiç bir çocuğunu kaybetmez bu ülke...
Mükemmel bir kitap
Fonda Türkiye’nin son 40 yıllık yakın tarihi ve varolma mücadelesinin anlatıldığı film tadında unutulmaz bir kitap. Mutlaka ve sindire sindire okunmalı.
Bitti !!!
Ünü dünyayı sarmış bir opera sanatçısı... Diva... Aliye Sema...
Onunla ilgili her türlü fotoğrafı, ses kaydını, gazete kupürünü toplamayı kendine amaç edinmiş tutkulu bir hayranı.
Annesinin izini süren genç bir kadın. Arya...
Eski fotoğrafların ayrıntılarında sadece Diva’nın hayatı değil, Türkiye’nin 38 yılında yaşadığı puslu ve karanlık bir olayın da açığa çıkması ve Arya’nın bu olayların peşine düşmesi anlatılıyor.
Gerçekten çok güzel bir konusu vardı. Hiç okumadığım bir yazardı. Kitabı da çok uyguna almıştım. O yüzden tereddütlerim vardı. Ama çok beğendim. Herkese tavsiye ederim. 10/10
Hiçbiryer’e Dönüş, öyle bir roman ki ana karakterle hiç ortak noktanız ve tecrübeniz olmadığı halde kitapla güçlü bir bağ kurabiliyorsunuz. En azından benim için kitabın genelinde öyle oldu. İyi edebiyatın da sırrı burada saklı değil mi? Oya Baydar’ın çok mahir bir dili var bu anlamda. Kitap, politik nedenlerle yurtdışına sürgüne gitmek zorunda
557 syf.
10/10 puan verdi
Erguvan Kapısı Oya BAYDAR' ın hayatın tesadüfler (kader) yumağı gibi bir araya getirdiği 4 ana karakterin 90 lardan 2000 lere Türkiye'sinde yaşam hikayelerini konu alan kitabı. Kitabın 4 ana karakteri; Amerika'dan bir rüzgarla kendini Türkiye'ye atan Teo, 90 lar Türkiye'sinde barınamamış yurt dışında yaşayan ve oğlunun ölümünün ardındaki ağır yükle ezilen Ülkü, bir diplomat kızı olan ve babasının ölümünü hiç görmediği bir gencin ölümü ile çözmeye çalışan Derin ve abisini inandığı değerler uğruna kaybeden ve inandığı değerler için ölmeye hazır genç Kerem Ali' dir. Her bölüm karakterlerin ağzından hayatlarının sorgulanışı, yaşam mücadeleleri, geçmişlerinden gelen izlerle hesaplaşmalarını anlatır.
Kitabı okurken anlatılanların neleri doğuracağı heyecanı ile sayfaların nasıl ilerlediğini fark edemediğim, sonlara yaklaşırken anlatılan hikayelerin hayatımdaki eksikliğini düşünüp bitirmek istemediğim bir kısır döngüye soktu beni. Kitabın her ana karakteri ile dönemin şartlarını kişinin içinde yaşatıp, hayatın savurganlığı ile neleri unutup, neleri içimizde bir yerlere gömdüğümüzü sorgulatmaktadır.
Hatırlayamadığım kadar yıl önce alıp kenara koyduğum kitabı en nihayetinde okudum. Gördüğüm yorumlar sebebiyle çok büyük beklentim yoktu o yüzden ben sevdim, beklentimi karşılayan bir okuma oldu. Herkesin şu yorumuna katılacağım, cidden gereksiz uzatılmış ve tekrara düşülmüş bölümler vardı ilk sayfalarda ancak sonradan inanılmaz bir hal aldı kitap. İlginç bir hikaye ve kurgu vardı. Özellikle son iki yüz sayfasında büyük keyif alarak merakla okudum kitabı. Ayrıca dolu dolu olması ve fazlaca kaynaktan yararlanarak yazılmış olması da artısıydı benim için. Müzik terimleri olsun, 'Dersim' vakası olsun, kitap hazırlanırken fazlasıyla çalışılmış kafa yorulmuş konulardı ki bu da baştan savma olmayan bir eser oluşturma gayesi taşıdığını gösterir. Sonuç olarak Oya Baydar kalemini sevdiren bir yazar oldu, en azından bir kitabını daha okuyabilirim umarım. Tek temennim birdahaki Baydar kitabının daha az ve öz yazılmış olması. Herkese keyifli okumalar dilerim.
Kitap birbirinin tekrarı o kadar çok cümleden oluşuyor ki bir yerden sonra dikkatim tamamen dağıldı.
Ekolojik bir felaketi anlatırken yıllardır ülkede yaşanan tüm insan hakları ihlallerini üçüncü sayfa haberlerini,mültecilerin sorunlarını da araya sos olarak atmış gibi.
Suya sabuna dokunmadan derinlemesine uğraşmadan basit duyarlarla hepsinin üzerinden geçmiş.
Şehirli aydın bir kadının kendi iç sıkıntısını dindirmek için uğraştığı minik duyar projeleri gibi herşey.
Kitap boyunca ne ekolojik felaketle ilgili doyurucu bir hikayeye ulaşabiliyorsunuz ne de anlatmaya çalıştığı diğer konularla ilgili.
Herşeyi birden anlatmaya çalışmak yerine sadece yerde köpeği ile yatan sokak çocuğunu anlatsa çok daha verimli bir hikaye olurdu.
Elveda Alyoşa kitabını çok severek okumuştum belki yazarın tarzı değişti belki de benim okumaktan zevk aldığım tarz değişti bilemiyorum, sonuç olarak çok zor bitirdim.
Uzun zamandır okuduğum belki de en güzel kitaptı. Bir hayat bu kadar mı güzel iki farklı şekilde anlatılır. Birisi gerçek birisi hayal edilen ama ikisi de aynı hayat. Farklı gözlerden, farklı his ve duygulardan oluşturulmuş iki hayat. Kitabın arka kapağında da dediği gibi hangisiydi Diva'mızın hayatı, kendi yaşadığı mı yoksa adamın anlattığı mı? Kitap o kadar kolay içine aldı ki beni, okumaya başladım ve elimden bıraktığımda buraya kadar ne zaman geldim diye düşündüm sadece. İlerleyen sayfalarda Toplayıcı ve Arya'nın hayatları da ilgi çekiciydi. Böylesi bir konu bu kadar akıcı, bu kadar okunaklı ve gerçekçi anlatılamazdı diye düşünüyorum.
Sadece Arya'nın Dersim'e gidişi ve orada yaptığı bazı şeyler kitaba uymuyor hissi vermişti ilk başta ama sonra sebebini gördüm, hepsi çok gerekli ve olmazsa olmazdı.. Konunun içine sosyal mesajlar ve anlamlı siyasi göndermeler eklenmesi ise oldukça başarılıydı.
Linç: Birden çok kişinin kendilerine göre suç olan bir davranışından dolayı herhangi bir kişiyi yargılamasız, taşla, sopayla vb. araçlarla döverek öldürmesi. Böyle tanımlamış TDK linçi...Tanıl Bora ve Levent Cantek Vur Ulan Vur'da linç öykülerini derlemişler.
"Kitap için ilk çıkış noktamız, edebiyatçıların, tarihin tam da bu anında, söyleyecek sözü olduğuna inanmamızdı, belki kayıt düşmek, belki vicdani bir çığlık atmak, belki edebi bir öfke göstermek… Kahırlandığımızı anlatmak, irkilmemiz gerektiğini hatırlatmak, empati kurmak, muktedirlerin körlüğüne, kalabalıkların kalpsizliğine söz söylemek istedik.
Toplumlar, habisleştiklerini, haksız yere cana kıydıklarını kolay unuturlar. Kayıt düşmekten kastımız buydu, utanmak ekseriyetle iyileştiricidir çünkü…"
demişler Tanıl Bora ve Levent Cantek kitabın önsözünde.
Kitapta öyküleriyle yer alan isimler ise şunlar:
Bora Abdo, Oya Baydar, Gaye Boralıoğlu, Pelin Buzluk, Behçet Çelik, Veysi Erdoğan, Mehmet Eroğlu, İlban Ertem, Ayhan Geçgin, Hakan Günday, Akif Kurtuluş, Pınar Öğünç, Yıldız Ramazanoğlu, Mine Söğüt, Ahmet Tulgar, Yalçın Tosun.
Erguvan Kapısı, dört ayrı anlatıcılı, (ikisi kadın ikisi erkek olmak üzere) yakın tarihimizin izini süren yaklaşık 550 sayfalık bir roman.Her anlatıcı bir şekilde kendini arıyor, yaşam amacını sorguluyor.
Sol örgütlerden, derin devlete, 6-7 Eylül olaylarından ölüm oruçlarına dek bir Türkiye panoraması sunuyor.
"Yanlış silahla doğru mücadele verilemeyeceğini, ölümden yaşam doğmayacağını, insanı tahrip ederek insanlığın kurtarılamayacağını öğrendim. Bir de, adı ne konulursa konulsun, hangi amaçla işlenirse işlensin, cinayetin cinayet olduğunu. Bu kadar yalın ve basit." syf 325
Kitaptan bana kalan ana duygu ya da düşünce yukarıdaki paragrafın içerdiği anlam oldu.
Çok akıcı bir anlatıma sahip olan Erguvan Kapısı 2004 Cevdet Kudret Edebiyat Ödülü'nü kazanmış.