Öykü Gündede
@oykuandbooks
Yaşadığım her gün boyunca okuyup öğrenmeye çalışıyorum.
Öğrenci
Üniversite
17 Ocak
36 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
%72 (248/344)
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
Ben Adelina Amouteru, diye fısıldadı hayaletler babama, en korkunç düşüncelerimi, öfkeyle kaynayan bir sesler korosu halinde dile getiriyorlardı. Benim öfkemdi bu. Ben kimseye ait değildim. Bu gece, bana öğrettiğin her şeyin üstesinden geleceğime dair söz veriyorum. Bu dünyanın bugüne dek görmediği bir güç haline geleceğim. Öyle bir güç haline geleceğim ki bir daha canımı yakmaya cesaret edemeyecekler.
Sayfa 30 - AdelinaKitabı okuyor
Bazıları bizden nefret eder, darağacında sallandırılması gereken haydutlar olduğumuzu düşünür.
Bazıları bizden korkar, yakılarak öldürülmesi gereken iblisler olduğumuzu düşünür.
Bazıları bize tapar, tanrıların çocukları olduğumuzu düşünür.
Ama hepsi bizi tanır.
Sayfa 13 - Pegasus yayınlarıKitabı okuyor
%50 (187/368)
·
Beğendi
“Brooke, eğer Callum’la beraber olmak seni bu kadar üzüyorsa, neden kalıyorsun?”
“Dışarıdaki herhangi bir erkeğin seni üzmeyeceğini mi sanıyorsun? Erkeklerin tek yaptığı budur, Ella. Seni üzerler.” Hızla bileğimi tuttu. “Onlardan uzak durmalısın. Royallar seni mahvedecekler.”
“Belki mahvedilmek istiyorumdur,” dedim şaka yaparak. Bileğimi bırakırken iç çekti. “Kimse mahvedilmek istemez. Hepimiz kurtarılmak isteriz.”
“Oralarda bir yerde en azından bir tane düzgün adam olmalı.” Bu onu güldürdü. İsterik şekilde. Kahkaha gittikçe uzaklaştı.
Sayfa 195 - Ella - BrookeKitabı okudu
Sanki samimiyetimi ölçermiş gibi beni inceledi. Sonunda çekingen bir şekilde gülümsedi. “Haklısın. Her zaman böyle değildi. Eskiden iyi geçinirdik ama annelerinin ölümünden sonra ailecek toparlanamadık. Maalesef çocuklar fazlasıyla şımarık. Biraz gerçek hayatın farkına varmaları lazım.”
Farkına varmalarını ben mi sağlayacaktım?
Kaşlarımı çattım. “Ben hayat dersi değilim. Ne var biliyor musun? Gerçek hayat konusunda deneyimliyim ve berbat olduğunu söyleyebilirim. Senin yerinde olsam en sevdiğim insanları gerçek hayata kurban etmezdim. Onları bundan korumaya çalışırdım.”
Masadan kalktım ve yanından ayrıldım.
Sayfa 88 - EllaKitabı okudu
“Mırıldanma da yok.”
Onu görmezden geldim. “Koca Memeli Liddy çok güzel değildi ama göğsü bir ahır büyüklüğündeydi,” diye şarkı söylemeye başladım. “ Süt gibi göğüsleri erkekleri fırlatırdı sallanan koltuklarından ama onların ilgisine kapalıydı gözleri...”
“Kes şunu!” Yüzü öyle bir kızardı ki kocamınkiyle kapışırdır. “Ne yapıyorsun? Bu... bu uygunsuz!”
“Elbette öyle. Bu bir taverna şarkısı!”
“Bir tavernaya mı gittin?” Diye sordu şaşkınlık içinde. “Ama sen bir kadınsın.”
Tüm irademle gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum. Bu adamları, kadınlar hakkında her kim bilgilendirdiyse gerçekle bağları son derece kopuktu.
Sayfa 138 - LouKitabı okudu
Ruhum onu hatırlar mıydı? Küçük bir parçan hatırlamaması için dua etti ama geri kalanı daha iyi biliyordu. Onu seviyordum. Hem de çok. Böyle bir aşk sadece kalpten ve zihinden oluşan bir şey değildi. Hissedilecek ve sonunda unutulacak, insana dokunmadan dokunabilecek bir şey değildi. Hayır... bu aşk başka bir şeydi. Geri alınamaz bir şey. Ruhun bir parçasıydı.
Onu hatırlayacağımı biliyordum. Ölümden sonra bile yokluğunu hissedecektim, bir daha asla olamayacağı bir şekilde bana yakın olması için acı çekecektim. Benim kaderim buydu; Sonsuz azap.
Sayfa 374 - LouKitabı okudu
Sevgili mi? Şaşkına dönmüş halde, ona parlamak için çenemi kaldırdım. “Neden bahsettiğini bilmiyorum.”
“İnkar mı ediyorsun öyleyse? Sevgilin değil mi yani?”
“Dedim ki,” diye tekrarladım, ellerimin etrafındaki ellerine dik dik bakarak, “neden bahsettiğini bilmiyorum. Bas benim sevgilim değil ve hiç olmadı. Şimdi bırak gideyim...”
Şaşırtıcı bir şekilde beni serbest bıraktı -aceleyle, sanki rn başta bana dokunuyor olmasından ürkmüş gibi- ve geri adım attı. “Bana yalan söylersen seni koruyamam.”
Ona bakmadan kapıya yol aldım. “Va au diable.”
Cehenneme kadar yolun var.
Sayfa 170 - LouKitabı okudu
“Ne istersem onu yapacağım, Chass.”
“Karım olacaksın.” İki adımda ona yetiştiğimde kolunu tutmak için uzandım ama ona dokunmadan elimi geri çektim. “Bu bana itaat edeceğin anlamına geliyor.”
“Öyle mi?” Kaşlarını kaldırdı, hala sırıtıyordu. “Bu, beni onurlandıracak ve koruyacaksın demek oluyor sanırım. Ataerkilliğinizin üstü toz kaplı rollerine bağlı kalıyorsak diye soruyorum.”
Adımlarına uyum sağlamak için kendiminkileri kısalttım. “Evet.”
Ellerini çırptı. “Mükemmel. En azından eğlenceli olacak . Bir sürü düşmanım var.”
Kendimi tutamadım. Gözlerini mora boyayan derin çürüklere baktım. “Hayal edebiliyorum.”
Sayfa 93 - ReidKitabı okudu