Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat, bilindiği üzere Şemsettin Sami'nin Batılı tarzda yazmış olduğu ilk Türkçe romandır. Romanda Talat Bey ve Fitnat Hanım'ın aşkı anlatılmaktadır. Yazar bu aşkı çok fazla ayrıntıya boğmadan dile getirmeyi seçmiş ve bu seçiminde de çok başarılı olmuştur.
Roman, türünün ilk örneklerinden olmasına rağmen ve konu olarak da oldukça bayat gibi görünse de eğer trajedi seviyorsanız harika bitmiş diyebilirsiniz.
Evet konusu kavuşmaya çalışan iki aşığın hikayesi gibi sıradan görünsede Talat’ın sevdiğini görmek için kadın kılığına girmesi ve nice mücadeleler etmesi diğer hikayelerden farklını ortaya koymayı başardı. Belki de bu kılık değiştirme taktiği bir çok kişiye sıradan gelebilir lakin kitabı okumayanlar için olayın büyüsünü bozmamak adına olayı açık seçik anlatmayacağım ama final kısmında öyle bir şey oldu ki beni dakikalarca duraksattı hatta öylece kalakalmama sebep oldu. Karakterler arasında böylesine bir bağlantı kurulabileceği benim hiç aklıma gelmemişti ve yazar Şemsettin Sami’ye gerçekten çok saygı duydum.
Son olarak kitabı okuyunca anlayacaksınız ki
Sevenler kavuşmalı. Eğer ki çocuğunuzu sevdiği insana vermez ve hatta zorla bir başka insanla evlendirmek isterseniz olacaklar asla tahmin edemeyeceğiniz yerlere gelebilir ve üzücü bir sonla sizi ölene dek pişman edebilir. MUTLAKA OKUYUN.
Bu kitabı okurken insan birbirinden farklı duygular yaşayabilir. Kimi zaman güldürür, kimi zaman ağlatır. Kitaptaki kimi karakterler "İyi ki varsın" sözünü hak ederken kimi karakterler de öyle beddualar hak ediyor ki.
Kitap ilerledikçe ne olacağını tahmin edebileceğiniz, ama tahminlerinizin yanlış çıkma ihtimalinin yüksek olduğu, sürprizlerle dolu bir kitap.
Bazı yerlerinde insanı düşündüren "Gerçekten de öyle" diyip insanın hakikat gözünü açtıran bir yapıt. Birine hakikatleri göstermek (hele hele bir topluluğa göstermek) çok zor ve çok kıymetli bir şeydir ve bu kitap, bunu başardı.
Yazarın diğer kitapları gibi bu kitabını da herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum.
Kitap birbirinden güzel bölümlerden oluşuyor ve çok akıcı bir üslubu var. Düşündürücü yanı ve akıcı üsubu kitabı güzel yapan en önemli özelliği. Özellikle bazı bölümleri var ki (spoiler olmaması için bölümlerin adını söylemeyeceğim) o bölümlere geldiğinde o bölüm bitmeden kitabın başından ayrılmak istemez insan. Öyle öyle "Bölüm bitmeden kitabın başından ayrılmak istemiyorum." dedikçe bir bakmışsınız ki kitabın son sayfasına gelmişsiniz. Bu kitabı kesinlikle tavsiye ederim. Eğer ki birbirinden ilginç dünyalara dalmak istiyorsanız bu kitabı (aynı zamanda yazarın diğer kitaplarını da) kesinlikle tavsiye ederim.
Ben bu uzun öykünün (roman değil bence), ne hayranı ne yekten karşıtı kaldım. Evet, yazarın üslubu son derece sanatlı ve kelimeleri çok sevdiğim süslülükte. Fakat konusunu haddinden fazla melodram öğelerle bezeli buldum. Hele ki bir yazarın ilk kitabı için en akla gelen anlatı bu olurdu, öyle de olmuş. Bence gerçek öykücü sonunu, başını Kibritçi Kız'a bağlayacağı bir metinle edebiyat dünyasına girmemeli. Yeşilçam melodramını Paris'e taşısak bu çıkardı. Şimdi kalkıp kadının kendini anlamlandırmasını, için için tek başınalığını, kocaman bir metropolde kalabalıklar içinde yalnızlığını falan konuşacaksak, bundan artık sıkılmadık mı? Tilki kürkü bulunca kendimi geri kazanacak kadar görünmez bir yaşlı kadınsam, bu ömrümü nerde kazandım, nerede neyi kaybettim? Suçu metropole atıp bir de üstüne "tilki kürkünü" mevzuya alet ederek kadının ayakları üstünde duruşunu kutsamak, aslında hiçbir şeyi kutsamamaktır. Metni yanlış anlamış olmayı isterdim. Ama maalesef öyle olduğunu düşünmüyorum. Şu konuyu Annie Ernaux yazsa çok daha başka bir yerden okur ve anlıyor olurduk.
Çeviri için, bence kelime seçimi ve sözdizimi çok iyi. Belli ve gayet sanatlı bir üslubu var çevirmenin. Özellikle bazı yerlerde oluşturduğu uyak ve ses dizimleri şiir gibi. Çok sevdim.
Sadece bir yerde metne uymamış bir yerelleştirme var. Fakat olsundu. Güzel bir çeviri olduğunu düşünüyorum.
Stefan Zweig sevdiğim yazarlardandır. Kısacık eserlerinde karakter betimlemelerini ve psikolojik analizleri öyle güzel işliyor ki hayran kalmamak elde değil.
Sanatın, dinin ve tarihin buram buram hissedildiği, karakter yansımalarını en iyi şekilde kullandığı #hayatınmucizeleri kitabı gerçekçi bir mucize kitabı olmuş diyebilirim.
Anlatımı en önemlisi de anlaşılır bir dil olması yazarın anlatmak istediğini net olarak anlatmasını sevdim.
Kitap kısaca; Yaşlı hristiyan bir ressamın aldığı iş üzerine Meryem Ana'yı çizmek için ilham kaynağı ararken yahudi bir genç kız olan Esther ile tesadüfen karşılaşması sonrası yaşanan mucizevi olaylar anlatılıyor.
Kısacık ama bir o kadar da etkileyici bir kitap oldu benim için.
Kitap, sessiz ve tek taraflı bir aşkın psikolojik çözümlemesini bize sunmaktadır.
Tamamı mektup olan bir kitap.. Adını bilmediğimiz kadın kahramanımızı ömrü boyunca sevdiği ama kendisini asla tanımayan eski komşusu olan yazar R'ye yazdığı mektup ile tanıyoruz. Mektubu alan yazar R. üzerinde ne bir adres ne bir isim görebilir. Ve okumaya başlar...
Mektup yani aslında kitap...."Hiçbir zaman beni tanımamış olan sana" cümlesi ile başlar ve "Seni Seviyorum, seni seviyorum...elveda..." ile biter.
Okunduğunda mektubu yazan kadının fazlasıyla cümleleri abarttığı yorumları yapılmış. Ama ben okuduğum da öyle düşünmedim, herkes farklı yaşayıp, farklı düşünebiliyormuş demek ki...
Kadının yaşadıklarını yazdığı mektubu okurken asla bir mektupmuş gibi okumuyoruz, yazarın anlatımı bizi öyle içine çekiyor ki kadının hislerini daha çok anlıyoruz.
#stefanzweig kitaplarını seven bir okuyucu olarak bu kitaptaki duygular bana geçti diyebilirim.
Stefan Zweig kitapları içinde belkide bana en farklı hissettiren bu kitaptı.
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022226.9k okunma