Bu kitap ile seri için genel bir yorumda bulunmak istiyorum. İlk kitap çok güzeldi, ikinci kitap görece yine iyiydi ki zaten geçiş kitabıydı ama sonrasında seri öyle bir evrildi ki şaştım kaldım. Zaman sıçramaları, sürekli yenilenen karakter kadrosu, cevaplanmayan sorular üstüne eklenen yeni sorular, temelde belli bir kurguyu takip etse de 3.kitap sonrası kendi içinde ayrı ayrı kurgulara sahipti ve her kitap yeni bir alışma süresi gerektiriyordu. Aynı zamanda ben bir kitapla karakterler ile bağ kurarım, sürekli bir karakter akışı içinde bağ kurmayı bırakın bazı karakterlerin kim olduğunu bile anlamadım. Altın yol kavramı da ilk ortaya çıktığında nasıl bir bilmeceyse hala aynı derecede bilinmezlikle son kitapta yerini almış, Leto’nun amacı insanlığın devamını sağlamak mıydı o zaman olayı ‘altın yol’ diye romantikleştirmek niyeydi, ya da ben anlayamadım bilemiyorum. Felsefesine, eleştirilerine ve evrene hiçbir şey diyemem ama benim açımdan kurgusal yönüyle karmaşık bir seriydi. Okunacaksa da en azından felsefi yönü açısından ileri yaşlarda okunmalı diye düşünüyorum.
Ezilmiş ve Aşağılanmışlar (1861) 
Fyodor Dostoyevski ‘nin idam mahkumluğundan sonra 9 yıl boyunca yaşadığı Sibirya sürgünü dönüşü yazdığı ilk romanı olma özelliğini taşıyor. Bu süreçte 
