Onlar çalışırken tanrı hakında konuşuyolar ve ya devlet başkanının çok para harcadından ve ya cumuriyetcilerden ve ya demokratlardan bahsediyolar. Konuşurken kavga eder gibi öyle bi heyecanlanıyolarki sonunda Bay Donner geliyo ve onlara fırının başına gitmelerini söylüyo yoksa konserve soğan yersiniz ve ya onu bile yiyemezsiniz diyo. İşte bende onlar gibi böyle şeylerden bahsetmek istiyorum.
GAZZE'DEN SONRA ŞİİR YAZMAK MÜMKÜN MÜ?
Modern Batı düşüncesinin şekillenmesindeki en önemli olay Yahudi Soykırımı, özel adı ile Holokost’tur. Felsefeden tarihe, sanattan sosyolojiye kadar hemen her disiplini “Holokost’tan önce ve Holokost’tan sonra”diye tasnif etmek mümkündür. Hatta fen bilimleri için bile durum aşağı yukarı
Bugün kalbimi eski bir plak gibi
Öyle çok tersine çevirdim ki
Ne diyeyim Allah’ım,
Ben sana biraz platoniğimdir biliyorsun.
Ben bu şüpheyi sırtıma yük edindim, öyle yürüdüm,
Gocunmam da yükümden beni bilirsin.
Ama bunlar çok iştahlı Allah’ım ve görüyorsun nasıl da dünyevi!
Bunlarmış senin kulların öyle diyorlar biz de kürenin üveyi…
Öyle mi?
Oysa Allah’ım bilirsin ben en çok yeryüzünü ve başımı yatırınca toprağa, gökteki yıldızları da…
Öyle işte Allah’ım bilirsin çok güzel yapmıştın bu yeryüzünü.
Bizim köydeki gibi.
Allah’ım bunlar tokileri seviyor; betonları, hızlı trenleri.
Oysa ne acelemiz var!
Ben ki bunca agnostiğim yine de biliyorum.
Ordaysan nasılsa geleceğiz yanına geri.
Diyor ki, yasalar getirdim, gıcır gıcır, delik deşikti eskisi
Anlıyoruz ki yasalar dümdüz ediyor ciğerimizi… 
Birhan Keskin
Yalnız değilsin Nakata
Bendeniz Nakata, normal bir Nakata değilim, o yüzden de şu an olduğu gibi tükettim ömrümü. Düzeltmek için de artık çok geç. Bunun farkındayım. Yine de, çok kısa bir süreliğine bile olsa normal bir Nakata olabilmek istiyorum. Bendeniz Nakata, dürüst olmam gerekirse, bugüne kadar hiç 'şunu yapmak isterim' demedim. Başkalarının yapmamı söylediği işleri canla başla yapmaya çalıştım sadece. Belki de, tesadüf eseri şekillenen işleri, sanki öyle olması gerekirmiş gibi hiç sorgulamadan yaptım sadece
Sayfa 401Kitabı okuyor
Wondrak
Bu uğursuz varlığın diğer çocuklardan tek eksiği bir parça kemik ve kıkırdak, bir parmak uzunluğunda etti. Fakat doğa bizi yaşamlarındaki ahenge, uyuma öyle bir alıştırmıştır ki , onun görmeye alışık olduğumuz uyumundaki en ufak bir kayma bizi tiksindirir, korkutur; bu nedenle Yaradan'ın her hatası yanlış yaratılmış bu varlığa karşı -her ne kadar bir haksızlık ise de ne yazık ki çözümü yoktur- içimizde öfke uyandırır. Daha da kötüsü tiksintimizi onu özensiz yaratana değil, hiçbir suçu günahı olmayan eserine yöneltiriz : Sakat ve biçimsiz varlık yeterince sıkıntısı, derdi yokmuş gibi sağlıklı ve kusursuz varlıkların nahoş davranışlarına da katlanmak zorunda kalır. Bu nedenle şaşı bir göz, yamuk bir dudak, yarılmış bir ağız gibi doğanın bir kereliğine yaptığı bir hata, bir insanın gittikçe artan acısına, ruhunda onarılmayacak bir yaraya dönüşebilir ; etrafımızı saran , dünya dediğimiz ve inanmakta güçlük çektiğimiz gezegendeki anlam ve adalete olan inancımızı şeytani bir felakete dönüştürür.
"Aşkı çok iyi bildiğini söyleyemem. Bana kalırsa aşk uçucu bir maddeden farklı değil, Bahar. Baş döndürür, keskindir, bir anda içine dolar... Sarsar seni. Kolonyayı içine çekmek gibi düşün. Ama etkisi muhakkak geçer. Sarhoşluktan farklı değil aslında. Uyursun uyanırsın biter. Etkilendiğim kadınlar oldu tabii. Beğendiklerim oldu. Sevdiklerim de olmuştur. Ama öyle beni yemeden içmeden kesen, hatta başımı döndüren bir aşk, yani eğer aşk buysa... yaşamadım."
"Aşka inanmıyor musun yani?"
"Yok öyle değil. Aşka inanıyorum, Bahar. Ama aşkın sevgiden büyük olduğuna pek inanmıyorum. Bir de herkesin aşkı tadacağını düşünmüyorum. Her koşulda karşındaki insana saygı duymak ve değer vermek daha önemli. Bana göre öyle en azından."
Sayfa 290 - Pukka Yayınları, Bahar, OzanKitabı okuyor
Zamanla öyle bir aşamaya vardı ki, baktığı her nesneyi bir sanat yapıtı gibi görüyor ve hemen eseri bırakıp yaratıcısına yöneliyor, bu nedenle Yaratıcı’ya olan özlemi artıyordu.
"Güldüğüme bakma benim. Kalbim kırıktır benim. Her gülüşüm, gizli bir hıçkırıktır" diyor ya. İşte aynen öyle..
Öyle Güldüğüme bakmayın, benim de canımı yakan bir çok şey var. Herkesin olduğu gibi, bu dünyadaki herkesin canını yakan birşeyler olduğu gibi. Elbette benim de canımı yakan bir şeyler var.
Ama pes etmiyorum sadece. Pes etmiyorum hiçbir şekilde. Çünkü pes edersem, yok olup gideceğim. Yok olup gitmek de en kolayı. Bunu yapmayacağım ben işte..
Emin Yılmaz
Bazen insanların bu kadar vurdum duymaz olduğunu anlayamıyorum. Desem ki okumadı görmedi cahil öyle de değil, üniversite okumuş görmüş ve çalışıyor. Tüm bunlar da yetmiyor evlilik gibi hayalleri planları var. Düşünüyorum da bu tür insanlar nasıl bir birey yetiştirmeyi düşünüyor?
Benim burada ne işim var?" diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de, her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz? Üstelik dışarı çıkmanızı sağlayacak birçok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmayı başarmış, dışarıda gülüşüp oynayan insanların seslerini duyuyorsunuz. Çalı çitlerin arasından arada bir görüyorsunuz onları. Yaprakların arasından gelip geçen şekiller halinde. Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığınız için kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek ben miyim?
Sayfa 59Kitabı okuyor
Ne bir damla gözyaşı, ne yerde yaslı bir mum;
Hazin, loş odalarda ölümü sevmiyorum.
Bir çığ sesiyle nasıl inlerse bir uçurum
Benim öyle verecek kalbim son nefesini...
Titreyen dallarını açıp semâya kadar
Hıçkırarak ney gibi sülün boylu kavaklar,
Tali’imin göğsümde hapsettiği canavar
Derin çatırtılarla kıracak mahpesini..
Ardımda bin bir gönül ıztırabımdan derin
Matemini tutacak bir mukaddes kederin;
Ölümüm gösterecek dünyaya ölümlerin
Hem en şereflisini, hem en mukaddesini..
Gözlerim çektiğimi ifşa etmese bile
Kalbimden ayrılınca ruhum gelecek dile:
Beş bin yıllık kâinat hummalı bir vecd ile
Dinleyecek ilk defa ıstırabın sesini..
Her gün bir parça daha fazla yalçınlaşarak
Bir uçurum olunca bana sevdiğim kucak,
Fırtınalı göklerden, ölümüm andıracak,
Yıldırımla vurulmuş kartalın düşmesini..
Vasfı Mahir
Yazarken
Düşünüyor insan yazarken- gerçekten bunları benden başka okuyacak kimse var mı diye. Yani laedri olarak gönderebilirim tabii ki her daim dünyaya, ama benim altımda benimle alay etmeden okuyacak, benim yazdığımı bilecek... İşte burada duraksıyor insan. Etrafta başkaları da varken yazmak çok garip değil mi? Sanat sanat içinse yazmak da benim için
