Söz İnce/Derince
Okuduğun kitaplarda başka insanların duygularını anlayabilmek…
Harf olmadan hissettiklerini, yaşadıklarını, iyiyi, çirkini, güzeli, kötüyü gözlerinle görerek okuyabilmek…
Hissettiklerini kalıbına sokmadan anlayabilmek…
Hisler ağırlaştıkça gerçekleri sorgulamaya başlamak, içinden çıkamamak.
Söz,İnce, Derince kitabını okurken gerçeklik ve hayalleri
Söz,İnce, DerinceNezahat Yıldız Kaya · Başkent Edebiyat Kültür Sanat Ve Eğitim Derneği · 20191 okunma
İç muhasebe, psikoterapi, farkındalık, motivasyon. Anlatım bozukluğu:)
Evet kendimi tanımaya başladım.. Her defasında daha fazla .. artık neyin içinde olduğumu, beni neyi üzdüğünü neyin sevindirdiğini biliyorum .. Ama hala tam anlamıyla değil. Sınırlarımı biliyorum.Beni istediğim kadar üzmelerine izin veriyorum insanların .. Ama hala kendimi beni ömrümün sonuna kadar götürecek uğraşı henüz bulamadım. İnsan bir
Sevdiklerimizin değerini bilelim:(
(okumak isteyenler için çok uzun ama duygusal bir metin bırakıyorum buraya -bendenizden-)
(Askerden dönen Necmi'nin annesini kaybetmesi üzerine arkadaşına bunu anlatması)
Necmi başını büküp olayları tek tek anlatmaya başladı. ‘Valla devrem ne sen sor, ne ben söyleyem. Bizimkiler de bilmez ama benim sonum yakındır. Benim Valideyi hatırlar
‘ Sana , beni asla tanımamış olan sana. ‘
Romanda anlatılan , rüzgarla savrulan bir erkeğin gecelik aşkları ve karşısında ona tutkulu bir aşkla bağlı olan bir kadının hikayesi . Ancak benim dikkatimi çeken kadın öyle bir tutku ile bağlı ki adamın her karşılaşmalarında kadını tanımamasını bile kendi suçu olarak görmesi. Adamı öyle bir yükseltmiş , öyle güzel bir yere koymuş ki tekrardan anladım , insanalara verdiğin değerin onlara duyduğun sevgi ile doğru orantılı olduğunu. Asıl olan senin sevgin , kişin kendisi değil 
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022225.9k okunma
Her ben dediğimde “Affola,” diyesim geliyor oysa..
Ben de bu dünyaya düşmüş biriyim. Kimi zaman şeytan dokunmuş düşünü hayra yoramayan Havva, kimi zaman af dileyerek kırk yıl gözyaşı döken dem gibiyim.
“Ben neyim?” diye gelmedimse de dünyaya, belli,
“Ben neyim?” diye diye gideceğim. Parmaklarımın ucunda yükselerek bir pencere aralığından, batan güneşi gördüğüm günden beri, gökyüzünün rengini,
