Günaydın. Geride bırakmak ne zor. Bir yeri terk etmek ya da birini, küsmek, görüşmemeye çabalamak değil; geride bırakmak. Varlığını hiç olmamışçasına yok etmek. Ne zor. Calligarich, "Ama hep böyledir işte, yaşam boyu tanıştığımız değil, geride bıraktığımız insanlardır bizi biz yapan," der. Geride bıraktıklarımıza da şükür sevgili okur.
SON DURAK İNMELİ
Zaten yine bilmeden gece olacak,
Sadece döndüğümü hatırlayarak bu yollardan.
Sabah silinecek hafızamdan,
Her gördüğüm insan,
Elbet anı bile olmayacak.
İşte şimdi unuttum,
Durduğum yerde zamanı.
Papatya ve Yakamoz'un hikâyesinin devamı ...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Bugün otogara yolum düştü herkeste ayrı bir heyecan.
Aynı zamanda saklanan da bir hüzün vardı gözlerde...
Düşünmek için biraz vaktim oldu. Daldım gittim yüreğimi üşüten yerlere.
Sonra yağmur yağmaya başladı. Islanmış bir banka oturdum ve içimden boğazıma düğümlenen suskunluklar geçti...
"Allah'ım hayatıma eşlik edemeyen, bana baharı gösterip üşüten insanlardan uzak tut." diye bir duaya sarıldım yorulmuş kalbimle. Uzak olsun istiyorum Allah'ım kalbime denk olmayanlar uzak olsun kalbimden.
Kırgınlığım uzun sürmüyor aslında
Hemen geçiyor, unutuyorum ya da ben öyle zannediyorum...
Öyle olmasını istediğim için.
Bir yandan da kendime kızıyorum. Kırgınlıklarımı, öfkemi,sinirimi hemen unutuyorum diye.
Unutmak istemiyorum biraz öfkeleneyim, kızıyım, bağırıyım istiyorum ama olmuyor. Her şey anlık gelip geçiyor zihnimde.
Ben de içimdekilerle gizleniyorum işte.
Zaman kıymetli . Vaktini değerlendir diyorum. Azıcık yaşamda zamanı nelere harcıyorum diye üzülüyorum...
Bir yandan da mutlu oluyorum bu unutkan halime
Kalbim kendine yük etmiyor diye.
Aman diyorum herkes varsın gitsin yoluna. İnsan alışır zamanla
Zamanın getirdiğine de götürdüğünede...
Çok da takılmamak lazım~ayz
Hacer AYAZ
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Çukur
Modern Kore edebiyatından Çukur!
Biraz farklı kültürlerin edebiyatını tanımak hevesiyle önce Japon edebiyatına sardım. Haruki Murakami, Osamu Daza falan derken oradan Arap edebiyatına atladım. Necip Mahfuz, Nizâr Kabbani filan... Sıra geldi Kore edebiyatına. Aradığımı buldum mu, tartışılır.
Adının hiç de önemli olmadığı bu çekik gözlü
600
600.gün... Zamanı tutamıyorum sevgili durduramıyorum. Son günümüzde bana "dursun mu zaman?" demiştin. Dursun artık sevgili, dursun artık, hayır zaman akıp gitmesin. Yarın, dün olsun. Zaman artık geriye aksın istiyorum. Merak etmiyorum geleceği, istemiyorum geleceği. Gözlerimin ışığının sönmesini izlemeyi değil, ışığını geri kazanmasını