… +73
Gidelim buralardan yüreğim,
Kırgınlığımızı yorgunluğumuzu bir kenara bırakalım gidelim buralardan,
Bizi kırıp döken insanlardan uzak başka bir diyara gidelim,
Yanımıza sadece yanlızlığı alıp gidelim
Kalk yüreğim kalk bu şehirden bu diyardan gidelim.
Sahi umutlarım vardı bizim,
Hiç bitmesin ,hiç tükenmesin diye dua ettiğimiz umutlarımız,
Ne oldu
Şunu fark ediyoruz ki vizyonlar eskiyor. Ve bir vizyonu tam elde etmişken, tam gerçekleştirmişken elinizde kalıyor adeta ve size diyor ki "yeni bir vizyon belirle." Siz tam bir vizyon belirlemişken "yeni bir vizyon belirle." E dur, daha yeni geldik, biz buraya kolay gelmedik, bir sefasını sürelim, bir günyüzü görelim, burada çok değişik şeyler hissedecektik, büyük hayaller kurmuştuk. Ortaokulda olunca bambaşka olacaktı. Şimdi sen beni yine işe koşturuyosun, hadi liseli olmak için çabala diye. E liseli oldum, tam onun heyecanını yaşayacakken beni yine işe koşturuyosun, diyosun ki yeni bir vizyon, eski vizyon bitti, üniversiteli olacaksın.
(...)
Nerede öyle bir vizyon olsun ki, ben ona kavuştuğumda gerçekten, o beklediğim, umduğum mutluluğa derinlemesine, o coşkun sevince gark olayım. Yürüdüğüm yola değsin. Her defasında serap görmüş gibi.. Vizyonlarımız serap görmüş gibi. Koştur koştur geliyorsun, tam geldik mi diyorsun, geldin diyor ama bir şey yok. Hadi yeniden. Serap ileride. Bu kısır döngü, hayatın bize öğrettiği bir şey aslında. Diyor ki, eğer amacını benden seçersen, bendeki amaçların bütün türevleri, çeşitleri böyle. Elde edilince anlamını yitiriyor. Ve o düşündüğün, düşlediğin şeyi sana sağlamıyor. "Bunun için mi" dedirtiyor her defasında. Üniversiteden mezun oluyorsun, koştur koştur iş arıyorsun. İşi buluyorsun, koştur koştur eş arıyorsun. Eşi buluyorsun, "bu muydu" derken, deniyor ki "çocuk sahibi olmanız lazım". "Onun sahibi olunca olacak mı" diye soru soracak gibi oluyorsun, "neydi o olacak olduğunu düşündüğün şey?" Diyosunuz ki "neyse, neyse ben vazgeçtim."
Kendi toprağınız, yaratıcılığınızdır
İnsanlar bir gün Tanrı katına çıkmışlar.
"Sana artık ihtiyaç kalmadı ey Tanrı!" demişler, "Biz insan bile yapabiliyoruz." "Öyle mi?" demiş Tanrı, "Yapın da görelim." İnsanlardan biri eğilmiş, yerden bir avuç toprak almış.
"Hoop!" demiş Tanrı,
"Kendi toprağınızdan, kendi toprağınızdan!"
“Evet ama sağlığı yerinde,önemli olan bu değil mi?”
“Öyle tabi! Yine de hepiniz için zor bir durum olmalı.”
“Kendimize acımadan önce bekleyip Tanrı’nın bizim için daha iyi bir planı olup olmadığını görelim.
Sayfa 62Kitabı okudu
Tanrım iyilik dolu içim,
İyilikten taşıyorum.
İnsanları hayvanları hatta bitki ve ağaçları
Herkeslerden çok seviyorum
İyi bir şeyler olsun artık bu dünyamızda diye sana yalvarıyorum.
Ben ve bir kaç milyar müslümanla ! birlikte. .
Kaç zaman geçti Irak aynı Suriye aynı ve şimdi de Gazze
Gazze için bir şey olmayacak mı
Duamız mı yeterli gelmedi daha