ben ne olduğumu bilmiyorum. ne olacağımı bilmiyorum. kendimi ve her şeyi göğsümde ve karnımda kıpırdanan bir şey olarak hissediyorum. bir çizgi ve içerisinde ya da ardındayım, hepsi bu, bunun çırpınışı. ama çizgisiz ve kalem elimde, göğsüme göğsüme batmakta. bazen insan felaketini incelikle anlatışına hayran olur, aydınlığını yaşayaşının güzelliğiyle övünmek olmayınca. acın kimliğin olunca. kendime bakarken çok acı çekiyorum. sana bakarken. dünyaya, hayata bakarken. dünyanın dağları, engebeleri beni kendilerinin arasında öyle bi sıkıştırmış ki, saydam hale gelmişim, incecikliğim bundan belki. kendimden bakarken ötemi görmek ama kıpırdayamamak bundan. bazen ne dediğimi bilmiyorum, genel olarak ne yaptığımı da. kendimi bir cenaze gibi taşıyorum omuzlarımda. güneşi yüzüne makyaj yapıp sürdüğüm küçük kız çocuğu. herkese saldırma tutkusu. herkesi anlama belası. kendini tutup da balkondan aşağı fırlatamama kahrı. hiçbir şeye yetmeyen daracık tahammül. küçülüp küçülüp sende dağılmak, sen ki hiçbir şey ben ki mavi poşete sığmış boşluk. ellerimde bir silah olsa kör karanlığa doğrulturdum, onun içindeki o hasta cenine. sakinleştiğim o anlar uğruna kaçıyor ve kaçıyorum. bak avucumda bir zehir taşıyorum, her sabah buz gibi suyla onu yüzüme çarpıyorum. avuntusuzum, avuntusuz. görmüyorum, duymuyorum ve o karın altında durmuş sokak lambasını izliyorum. nereye doğru bağırabilirsem oraya doğru, bana bunu neden yaptınız. kim var orada, sessizlik. içi benle dolu bir bardak boğazıma dayanmakta. ben burdan uzağa ve burdan derine dadanmakta
Eti geçti, duydun mu?
Bıçak kemikte.
Duymadınsa duy artık behey Allah’ın kulu, bıçak kemikte.
Duy da silkin n’olursun bu ne biçim uyku bu. Bıçak kemikte
Verilmemiş alınmış hep, yük vurulmuş dağlar gibi – insanlık bu mu?
Çalıyor sömürünün imdat çanları, kımılda da kurtar şu onurunu bıçak kemikte.
Topraksa paylaşılmış kıyılarsa yağmalanmış, umut hacizde, ya bu neyin puştluğu bu sana yokluk sana yasak sana dam insan değil – hâşâ – bir yağmacı soyu bu, bıçak kemikte. Üretensin yaratansın yürütensin dağları, bakma öyle kilit kilit, duvar duvar.
Yetsin artık bu susku bıçak kemikte.
Anasın boynun bükük babasın kolun kırık oğullar kan içinde.
Kaldır artık başını
'kalsın benim dâvam dîvana kalsın' demiş ozan.
O dîvan sensin artık bıçak kemikte.
Hasan Hüseyin Korkmazgil
Tohumlar Tuz İçinde
Hepimiz düş yolculuklarına çıkarız, uzun ya da kısa.
Lovecraft'tan ilk kez okuduğum bir uzun öykü/kısa roman oldu bu eser. Daha önce birçok öykünün yer aldığı bir derleme olan 
H.P. Lovecraft Seçme Eserler'i okumuş ve beğenmiştim. Bazı kitapları ile öykülerini birkaç kez okuyup dinledim ve bu şekilde daha iyi anladığımı gördüm. İlk kez 
Deliliğin Dağlarında okuduğumda kitap akmıyordu, sanki bana göre değildi. Ancak daha
Allah tez vakitte dindirsin acılarımızı
İnsanın hayatı kitaplara sığmaz!
Filmlere, dizilere hiç sığmaz
Uzun ya da kısa cümlelere de öyle
İnsanın hayatı tek bir kelimeye sığar...
Acı!
İnsanın hayatı acı'dan ibarettir
![[••Işık Doğudan Yükselir...•••]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F1465653_1710795667_MjzDp.jpg){kind=small}
[••“Çocuklar babalarına çatmaktan zevk alırlar, öyle sanırlar ki dünyayı yeni baştan kuracaklar, dünyaya geldiler ya, artık her şey düzelecektir. Ne var ki birbiri ardınca gelen nesilleri çalkalayan dalgalar, bu kadar hızlı ve böylesine kesin bir değişikliği izah edemez tek başlarına.”••]
Sayfa 98 - İletişim Yayınları
Varoluş sancıları herkeste varolmuş
XIX İLKGENÇLİK
İlkgençlik yıllarımda sürekli düşünmekten, hayal etmekten hoşlandığım şeylerin neler olduğunu söylesem, sanırım kimse inanmaz bana. Çünkü bunlar ne yaşıma ne de toplumsal durumuma uygun şeylerdi. Ama kanımca insanın toplumsal konumuyla ahlaki konumu arasındaki birbirini tutmazlık, gerçekliğin en şaşmaz belirtisidir.
Kendi içime
Sayfa 225Kitabı okuyor
Bir hayata ya da bir isme ihtiyacı olmayan kimseleriz. Öyle olmasaydık, bu zorluğun üstesinden asla gelemezdik...
Sayfa 127Kitabı okudu
M.Eden'in asıl görevi
Yazarların en çok kullandığı savunma mekanizması hangisi sizce. Hayal kurma değil, ödünleme...
Bir alanda yaşanmamış ya da eksik olunan duyguları insan başka bir alanda tamamlamak ister. Çoğu yazar içine kapanık ve yaşanmamışlıkla doludur. Bu yüzden yazarlar belki de tamamlanmak için. Bu bakımdan Martin Eden i okumuşsunuzdur mutlaka. Jack London başlamadan önce ilk sayfaya şunları yazmış: "İçimde söylemek için can attığım öyle çok şey var ki...Bazen tüm dünya, tüm hayat, kısacası içimi mesken tutmuş her şey sözcükleri olmam için yalvarıyormuş gibi geliyor bana. Hissettiğim şey çok büyük ama bunu kelimelere dökmek istediğimde bir çocuk gibi kekelemeye başlıyorum...'' Romanın devamını biliyorsunuzdur. Martin Eden bıkana kadar yaşıyor hayatı söylemek istediği her şey söylüyor her şey görüyor. Yani Martin Eden'in asıl görevi en başından beri Jack London'ı tatmin etmekti
İyi ya da kötü yoktur, düşüncelerimizdir onları öyle kılan.
Simurg
“Ey kör! Aç gözünü de düşlerden uyan. Simurg’u göremesen de bari küçük bir serçeyi gör. Kaf Dağı’na varamasan da evinden çıkıp kırlara açıl; böcekleri, kuşları, çiçekleri ve tepeleri seyret. Daha hayattayken bir taşı bir taşın üstüne koy. Gülleri ve bülbülleri göremeyip gün boyu evinde oturan adam dünyanın kendisini hiç görebilir mi?”
Yaşam Bilgeliği Üzerine AforizmalarArthur Schopenhauer · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20196,9bin okunma
Öyle ya da böyle bir şey yapmam gerektiğini biliyorum ama bunun ne olduğunu nasıl tamamen kavrayacağım?
Sayfa 18Kitabı okudu
