İnsanın özce kendini bilmesi için, kendisini ötekinin özünde tanıması gerekir.
Sayfa 42 - İletişim,2012Kitabı okudu
Hemen hemen bütün dillerde kendini beğenmişlik, "vanitas" özce "boşluk", "hiçlik" anlamına gelir.
Sayfa 240 - Biblos Kitabevi.
Felsefenin, özce, Platon ile Aristoteles'in alanını ve yöntemlerini dile getirdiği şey olduğunu; felsefe "okulları" diye adlandırılan okulların bu iki büyük düşünür tarafından kurulmuş bu büyük yapının tümüyle farklı görünümleri olduğunu savunur.
Kişinin içindeki içerik azaldıkça başkalarının gözünde talihli görünme isteği artar, aptallık edip bu uğurda her şeyi yapar. Ötekilerde iyi bir kanı oluşturmak herkesin öncelikli uğraşıdır. Oysa bunun oldukça yararsızlığı, şu gerçekle dile getirilmiştir: Hemen hemen bütün dillerde kendini beğenmişlik, "vanitas" özce "boşluk", "hiçlik" anlamına gelir. Ne ki, bütün bu sahte ışıkların altında, yaşamın acıları öyle artabilir ki - bu da her gün olmaktadır - o ana dek her şeyden daha çok korkulan ölüme can atılır.
Özce değişken ve toz gibi kararsız olan insan tabiatı, sınırlamanın hiçbir çeşidine dayanamaz, kendi kendini bağlarsa, çok geçmeden bağlarını çılgınca koparmaya başlar, önündeki seti, bağları, hatta kendi kendisini parçalayıncaya kadar.
"Cisimler dünyası, o görünmeyen tinsel dünyadan üzerine bir parıltı vurursa ancak değer kazanır, güzel olur. Bu felsefesinin ana düşüncesi bu. Plotinos'un özgün bir başarısı olan estetiğin çıkış noktası bu anlayıştır. Bir cisim, diyor Plotinos," güzel" iken "çirkin" olabilir. Demek cisim özce güzel değildir, "güzelliği" cisim kendi dışından edinir; ancak "güzellik"ten pay alırsa" güzel" olabilir; maddeye giren tinsel varlık, başka bir deyişle: onu biçimlendiren idea cismi "güzel" yapar; idea'sının ereğine uyan bir "birlik" olursa cisim "güzel" olur. Bizim için bir şeyi güzel ya da çirkin yapan nedir? Güzel duygusunun temeli, ruhun güzeli görünce onunla kendisi arasında bir yakınlığın, bir uyumun olduğunu yaşamasıdır. Bir cismi önümüze yabancı ve aykırı bulursak ona "çirkin" deriz. Demek objeyi güzel yapan, ruh ile içten bir yakınlığı olması, bu yakınlığın sezilmesi ve bundan duyulan sevinçtir."
