Özgür mutlu
@ozgrmutlu
Hem okurum, hep okurum,düşünüp anlamaya idrak etmeye çabalarım.Kelimelere vurgunum...insanlara kıymet verir saygı duyarım...
"Kitaptaki son sözüm şudur Orhan Bey, lütfen unutmayın..."
"Unutmam."
Füsun'un fotoğrafını aşkla öptü ve ceketinin göğüs cebine dikkatle yerleştirdi. Sonra bana zaferle gülümsedi.
"Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım."
Aslında o, hayatın her anını seven, dünyaya ve insanlara açık, çocuk gibi iyimser biriydi. Bu bakımdan bütün hayatının bir kara sevdayla geçmesi tuhaftı belki. Ama Füsunu tanısaydım, Kemal Bey'in hayatı çok sevdiği için bu kadına o kadar âşık olduğunu da anlardım. Onlar, Füsun ile Kemal, aslında ikisi de çok iyi, çok saf insanlardı ve birbirlerine çok uygunlardı, ama Allah onları birleştirmemişti ve bizler de bunu çok fazla sorgulayacak durumda degildik (çetin efendi kemal bey için yorumu..)
Her yerden aynı anda bütün eşyalar, yani bütün hikâyem görülebildiği için, müzegezer Zaman duygusunu unutacaktır. Hayatta en büyük teselli budur. Kalpten gelen dürtülerle yapılmış ve iyi kurulmuş şiirsel müzelerde, sevdiğimiz eski eşyalarla karşılaştığımız için değil, Zaman kaybolduğu için teselli oluruz.
Okur Takip Önerileri
Zaman'ı unutmak ile saati ya da takvimi unutmayı birbirlerine karıştırmasınlar, lütfen. Saatler ve takvimler, bize unuttuğumuz Zaman'ı hatırlatmak için değil, başkalarıyla olan ilişkimizi ve aslında bütün toplumu düzenlemek için yapılmışlardır, böyle de kullanılırlar. Her akşam haberlerden önce ekranda görülen siyah-beyaz saate bakarken, başka aileleri, başka kişileri, onlarla buluşmalarımızı ve bu işi düzenleyen saatleri hatırlarız, Zaman'ı değil.
Orhan Gencebay'ın sevgilisine 'Mutluluk senin, hatıralar benim olsun!" demesine, on sıralardan biri "Enayi!" diye bağırdı, ama pek az kişi gülüp ona) verdi ona. Hepimiz sessizdik. Yenilgiyi efendice kabul etmenin bütün milletin en iyi öğrendiği, öğrenmek istediği bilgelik ve hüner olduğunu o sırada düşündüm.
Bir akşam Yani'nin Yerinde Füsun'un karşısında oturmanın verdiği huzur içimdeki aşk cinlerini yatıştırınca, mutluluğun çok basit ve herkesin bilmesi gereken reçetesini keşfedip kendi kendime mırıldandığımı da hatırlıyorum: Mutluluk, insanın sevdiği kişiye yakın olmasıdır yalnızca. (Ona hemen sahip olmamız gerekmez.)
Bahçelievler...
Ertesi gün öğleye doğru, kavurucu sıcakta, Turgay Bey'in Bahçelievler'deki dev fabrikasına giden arabanın içinde şehrin gitgide çirkinleşen yeni apartmanlar, depolar, fabrikacıklar ve mezbeleyle kaplanan bu itici semtlerine bakarken,
Kavga kalabadan uzak, dertleri ile beraber dünya, duş suyu gibi üzerimden akıp gitmişti..