Kim soracak diye bekledim
Neyin var, niye yüzün solgun
Niye uyuyamıyorsun
Yav en basiti
neden çok sigara içiyorsun diye
Kimse sormadı çekildim köşeme sustum
Bekledim sadece kimse sormadı
Bende yormadım..
Onca çığlığın arasında sezziz bir kalabalıktayım
Bağırışları duymayacak kadar sağır konuşamayacak kadar suskunum
Acı bir kahve tadında su kadar da muhtacım,
Sessizce cılızlığıyla titreyen lamba gibi yalnızım
Birbirleriyle anlaşan samimiyetsiz ilişkinin tanımıyım
Karanlık sokaklarda yalnız gezen o viraneyim
Sokağından bir tek insan geçmeyen boş boş yanan sokak lambasıyım
Bu muyum gerçekten, ben miyim bu
Gülerdi gözlerim ağlamak yerine
Herşeyi düşünmezdim ben gibi
Olurdu sabah olurdu akşam dün gibi
Ama olamadım ben, eski ben gibi
Bir çicek solsa da kurur mu dizin dizin
Başımı koysam yastık gibi dizin
Cennetin içinde var bir çift izin.
Uyusam uyanmasam annem verir misin izin?
Yoruldum anne kurudu bak iki gözüm
Gitsem buralardan yine de gülsün yüzün
Sarsa etrafı dert, gözyaşı birde hüzün
Beni hatırla annem baharı hatırla birde güzü
Hangi sonbaharın son düşen yaprağısın
Hangi karanlığı aydınlatan sokak lambasısın
Hangi ömrün tükenmişi
Hangi yaşamın, hangi sevincisin
Hangi çölün Mecnunu
hangi aşkın leylasısın...