Dünyanın çirkin ve sevilmeye lâyık olmayan yüzü; fani, kararsız, sıkıntılı, belalı, hastalıklı ve elh-i dünyanın eğlence yeri olan yüzüdür. Bunun içindir ki, Hazret-i İbrahim (as) “La uhibbül afilin” yani “Batıp gitmeye mahkûm olan fani şeyler sevilmeye değmez.” demektedir.
Şayet Allah’ın sevdiği ve razı olduğu bir kulu dünyaya meyleder ve kalbini ona bağlarmaya kalkarsa, Allah bir takım sıkıntı ve belalar ile onu dünyadan ve mahlûkattan soğutur, hatta tiksindirir.