Özür

-Nine den özür dile, bir dahada böyle birşey yapma elmayı çaldığını ben gördüm. Şimdi al o elmayı parasını ben veririm
+Böyle yaparsan bu serseriler şımarır, bunun gibilere öyle bir ders vermeli ki acısını bir hafta unutamasın
-Ah nineciğim! Çocuğu bir tek elma için dövmek lazımsa, bizim işlediğimiz günahlar için ne yapmalı acaba?

(…)Memleketimize gelen yabancılar da ilk bakışta kendi ülkeleriyle bu farkı hissetmiş olmalılar ki, bize “Gülmeyen insanlar/Ciddi insanlar ülkesi" etiketini uygun görmüşlerdir.

Türkiye'den çıkıp doğumuzdaki veya batımızdaki herhangi bir ülkeye gittiğinizde sizi ilk çarpan, insanların birbirine gülümsemesidir.
Asansöre bindiğinizde, sokakta, mağazada göz göze geldiğinizde bir gülümsemeyle, bir selamla karşılaşırsınız.

Hayy bin Yakzân, insanların ahvâlini ve büyük çoğunluğunun tıpkı hayvanlar gibi idrâk kuvvetinden yoksun olduğunu görünce,

elçinin söylediklerinin ve şeriatın buyurduklarının ne denli hikmet ve hidâyet üzere olduğunu anladı. Avam için bundan daha hikmetli bir yol mümkün olamazdı. Onlardan şeriatte zikredilenlerden daha fazlasını beklemenin hiçbir anlamı yoktu. Her bir iş için ayrı ayrı insan yaratılmıştı ve her insan hangi iş için yaratılmışsa, o iş için gereken yetenekle donatılmıştı. Bu Cenâb-ı Hakk'ın süregelen yolu ve yasasıydı. Onun sünnetinde sonsuza değin hiçbir değişiklik olmaz.

Hayy, bunları düşündükten sonra Salaman ve arkadaşlarının yanına giderek söylediklerinden ötürü özür diledi. Söylediklerinin hatalı olduğunu anladığını ve kendilerinin görüşleriyle hemfikir olduğunu bildirdi. Onlara şeriatin belirlediği çerçeve dışına çıkmamalarını, zâhiri yükümlülüklerini eda eylemelerini, amaçlarıyla uyuşmayan şeylerle uğraşmamalarını, müteşâbih sözlere olduğu gibi iman etmelerini, bid'atten, heva ve hevesten yüzçevirmelerini, selef-i sâlihîne uymalannı, şeriatte bulunmadığı hâlde sonradan uydurulan şeyleri terk etmelerini, halkın câhil kesimi gibi şeriati ihmal ederek dünyaya teveccüh etmemelerini salık verdi.

Hayy ve Absal, şeriati kabul eden, fakat bazı eksikleri bulunan, tuttuklan yoldan başka yol bilmeyen bu insanlar için başkaca bir yol olmadığım çok iyi anlamışlardı. Bu yoldan uzaklaştırılıp müşâhedenin zirvesine çıkarılmak istendiğinde, sonsuz mutluluğa ulaşmaları şöyle dursun, hâlihazırdaki durumları bile bozulabilirdi. Tepetaklak yuvarlanabilirler, sonlan daha vahim olabilirdi. Eğer ölerek ilm-i yakîne erişinceyedeğin bulundukları hâl üzere kalırlarsa, kötü sondan kurtulup ashâb-l yemîn (amel defterleri sağ taraftan verilenler) safına katılabilirlerdi.

Fakat Allah'a en yakın olanlar ve en yüce makamlara erişenler, zâhirî ve bâtınî güçlerinin olancasıyla nefisleriyle savaşarak herkesi geride bırakan kimseler olacaktır.

Yakzân oğlu Hayy ve Absal, Salaman ve arkadaşlarıyla vedalaşarak, onlardan ayrıldılar. Ve dünyevî şeylerin her türlüsünden soyutlanabildikleri adaya dönmek için çare düşünmeye başladılar, Cenâb-l Hak bir vesileyle onların adaya kavuşmalarım sağladı,
Hayy, önceden uyguladığı yöntemle çalışa çalışa eski makamına erişti. Absal da onun tuttuğu yolu izleyerek onun makamına yakın derecelere yükseldi. Hatta hemen hemen ona yetişti İkisi de ÖlÜnceye kadar adada Tanrı'ya kulluk eylediler.

Karşılıksız sevgidir
Benimki
Benden içtenlik bekleme
Özveri bekleme.
Teşekkür etmeyi
Özür dilemeyi bilmem.
Beni sev,koru
Düşürüp kırma sakın elinden!!!