Izdırabın hangisi daha kötüdür ? Bedenin çektiği ızdırap mı , ruhun çektiği ızdırap mı ? Ya da belki de kötü olan bedenin çektiğini ruhtaki ile bastırmak mı? Bacağımızı kaybetme riskimiz olsa nasıl bir hayat yaşardık sorgusu akla gelince kovduğum bir şey. Bunun oluşturabileceği ızdırabı ise kitapta okuyoruz. 
Peyami Safa nın dilini seviyorum. Kitap akıcı ve yormadan okutuyor kendini. O kadar alışmışım ki hikayenin eksiksiz tamamlanmasına , ee Nüzhet’le ne oldu, niye havada kaldı bu durum diye bir hayal kırıklığı yaşamadım değil. Kafamda tamamlayamam, bırakmayın benim hayal gücüme , ne oldu Nüzhet’le? :p
İstek ve arzuların, gerçeklik ile çelişip hayatın ızdıraba dönüşmesini anlatan güzel bir kitap . Bocalama sonucu gelgitler yaşayan Neriman’a hem kızıp hem hak verdim. Oran %89.6 ya %10.4 :) hepimiz hırslarımıza yenik düşme noktasına gelebiliyoruz (%10.4 tamamen empati aslında :) )ama bu hırsının kurbanı olabilirsin demek değil :D kendine gel, bu neyin açgözlülüğü :p Peyami Safa nın okuduğum ikinci kitabı . 
Yalnızız da da benzer hisler geçmişti bana. Tarz olarak iki kitap bana çok benzer geldi. Konu çok bizden, hayattan. O yüzden rahatlıkla okunuyor. Sadece tarih eski. O döneme uygun aşırılıklar verilmiş . Günümüzde biz güncelledik , daha orijinal olaylar çıkar o mevzuda :) Gerçi artık bir Şinasi çıkmaz, bunu kabul edelim. Nerde o eski Şinasi’ler. Sabrına , sevgine ve hürmetine sağlık Şinasi’ciğim. Ayrıca günümüzde muhtemelen Macit kazanır, sevimli bir yüzdelik burda da kullanılabilir ama o hakkım doldu. Konu sıkıcı değil, anlatım akıcı. Bilmediğim kelimeler mevcut kitapta ama yayınevi altında açıklamasını vermiş ki açıklama olmasa bile cümle içinde anlamına dair fikir sahibi olabiliyor insan. Bir 
Ahmet Hamdi Tanpınar okumak çok zorken Peyami Safa okumak asla zor değil .( eski türkçe kullanımı açısından kıyaslıyorum ) Ben sevdim , oldukça da kısa. Vakit varsa başlayınca bitirmedik .
Aklıma gelmişken ; ne demek eve ikide gelip babaya merdivende omuz atıp odaya koşmak ? Hangi devir daha anlayışlı bilemedim. Sabırla durumu gözleyip kızının tüm uçarı tavırlarına rağmen sakin kalan baba figürünü de çok sevdim. Ama ikide de gelirsen omuz atıp geçmezsin ya da babaysan da bir “hoooppp nerden?” dersin :D sevgiler .
