Tüm gece uyumadım ve hep aynı şarkıyı dinledim. Nazan Öncel söylemişti yıllar önce. "Geceler kara tren, Geceler.. Yüklüyor bana seni geceler, bende bir resmin var yüzüme bakmıyor.."
Geceler kara trendi ama gündüzlerin de aydınlık bir yanı yoktu..
Alıntı
" Kalp, kendi başına hareket eden aldırmaz bir isyancı. Sahibinin düşüncelerini pek de umursamıyor. "
Hayat ciddi olmak için fazla kısa
Sayfa 126Kitabı okudu
Bir dostun varlığı kış ortasında polar bir battaniyeye benziyordu. Öylesine sıcak.
Sayfa 492Kitabı okudu
Senin beni sevmen dünyanın en imkânsız şeyi.
Sayfa 489Kitabı okudu
Aşk gibi şeylerin kölesi olan herkes birer aptaldır.
Sayfa 483Kitabı okudu
İmtihandan geçmeyen sevgi, saman alevidir.
Sayfa 481Kitabı okudu
Aşk bencil bir duygu olabilirdi ama kendilerinden başka herkesin canı cehenneme dedirtecek kadar bencil değildi. Aşk sevdiklerin mutluyken daha da güzeldi.
Sayfa 444Kitabı okudu
Unutamamak, her an özlemek, değer vermekti aşk.
Sayfa 437Kitabı okudu
Aşkın ne şekilde karşımıza çıkacağı belli mi olur?
Sayfa 434Kitabı okudu
Asla aşamayacağım bir duvarı yıkmaya çalışmaktan yorulmuştum.
Sayfa 430Kitabı okudu
İnsan yeri geldiğinde aşk uğruna affetmeyi bilmeli.
Aşk kraldır kızım! Öfke, nefret, hiddet hiçbiri onu deviremez.
Sayfa 418Kitabı okudu
Boşluklar belki dolardı, yokluklar başka şeylerin varlığıyla telafi edilirdi, özlem dinmez ama körelirdi... Ya aşk? O bir gün gelip geçer miydi mesela? Bir gün tamamen ortadan kalkar mıydı, kendi kendine ve apansız... Bir insanın ölümü, bir eşyanın yıllanarak eskiciye satılması, amansız bir hastalığın iyileşmesi gibi aşk da bir gün yok olur muydu? Bekleyerek tüketebilir miydi insan onu? Azar azar ufalır, geriye zerresini bile bırakmadan tamamen silinir miydi hayattan? Silinmezdi...
Sayfa 384Kitabı okudu