''Suç ve Ceza' yi' okudunuz mu?"
On yil önce Dostoyevski' nin 45 ciltlik eseriyle tanışmıştım. Fakat nedense o kitabin adini zikrettikten sonra birden etkilenmistim. Bu yüzden kitabi ödünç alip otele dönmek istedim. Sokak lambalarından sizan canlı Işıklar gözümü almisti. O an yolda bir ahbapla karşılaşmak, istedigim son seydi. Hırsızlar gibi issiz yollardan gitmeyi tercih etmistim.
Buna ragmen, karanlık oldugu sürece isigin da olacağına inaniyordu. Bu noktada bir türlü orta yolu bulamıyorduk. "Fakat ışık kesin var. Bunun kanti mucizelerdir. Bu mucizeler hâlen zamanla ortaya çıkar."
Insann tek gerçek özgürlüğü yalnızlığıdır. Ve yalnızlığı küçük düşürense bağımlılıklardır. aşklar, alkol, nikotin, ahlaki degerler, uyuşturucular. Hepsi de birer pranga olabilir her an, insanin ayağına.
Tekrar icine kapanmıştı. Odaya ilk girdiğindeki ifadesini terar bağlamıştı yüzüne. Belki de aciyordu bana. Cok önemli bir hastalk, büyük bir felaket yasamis ya da yasiyor olmaliydim... Ben biliyordum hastalığımı. Adı bile vardı. Belki tıp kitaplarinda degil, ama edebiyat ve felsefe kitaplarında rastlaniyordu ismine: Yaşama hastalgi... Bir çesit alerji. Oksijene.