Editörlerin yüzde doksan dokuzunun başta gelen özelliği, başarısızlıkları. Yazar olmayı başaramamışlar. Sakın masabaşı işinin sıkıcılığını, satışların ve işletme müdürünün kölesi olmayı yazarlıktan daha çok istediklerini zannetme. Yazmaya çalışmış ve becerememişler. İşte lanetli paradoks da tam burada. Edebiyatta başarıya açılan her kapının önünde bekçi köpeği olarak onlar, yani edebiyatta başarıya ulaşamamışlar durur.
Sayfa 307Kitabı okuyor
Editörlerin yüzde doksan dokuzunun başta gelen özelliği, başarısızlıkları. Yazar olmayı başaramamışlar. Sakın masabaşı işinin sıkıcılığını, satışların ve işletme müdürünün kölesi olmayı yazarlıktan daha çok istediklerini zannetme. Yazmaya çalışmış ve becerememişler. İşte lanetli paradoks da tam burada. Edebiyatta başarıya açılan her kapının önünde bekçi köpeği olarak onlar, yani edebiyatta başarıya ulaşamamışlar durur.
Sayfa 307
Çünkü herkes hayal kurar da yalnızca pek az kişi hayallerini gerçekleştirebilirse, hepimiz korkağız demektir. “Ya o pek az kişi haklıysa?” “Haklı olan kişi en güçlü olandır. Bu durumda bir paradoks söz konusu, en korkak olanlar aynı zamanda en cesurlar, çünkü her şeyi herkese empoze edebiliyorlar.”
Sayfa 148 - CanKitabı okudu
Paradoks
…çözmediğimiz en büyük paradokslardan biri: insalara yakınlaşmak düşmanlığı, düşmanlık yalnızlığı doğurur. İnsanlardan uzaklaşmak yalnızlığı yalnızlık düşmanlığı doğurur..
Modern Hindistan bir paradoks gibidir.
Sayfa 163Kitabı okuyor
Bu yalnızlığı çok daha fazla görüyoruz şimdi. Öyle bir paradoks ki en büyük yalnızlığa insanların en kalabalık ve sıkışık olduğu, Doğu’nun ve Batı’nın büyük kıyı kentlerinde rastlıyorsunuz.
Sayfa 367Kitabı okudu
Ölümü düşünen düşünce de bir gün ölebilir mi?
Düşünce, düşünen bir varlığa gereksinim duyar. Kendinde düşünme, eğer yaşayan bir varlık değilse, bir hakikat gibidir, tam anlamıyla ölümsüzdür. Platon öldü fakat Platonculuk her zaman var olacak. Yani paradoks, düşünen varlıktır.
Çünkü düşünen varlık hem bir düşüncedir hem de yok olup giden bir varlıktır. Pisagor’un teoremi kendi bitimini kabul etmez. Eğer dünya bir gecede akıl almaz bir tufanla yıkılsaydı, bu tufan tüm insanlığı yok etseydi, insan türü ve matematikçiler ve elbette Pisagor’un teoremi, felaket sonrasında öncesinde olduğu gibi doğruluğunu korurdu. Dünyanın sonunun Pisagor’un teoremi üstünde en ufak bir egemenliği yoktur. Dünyanın sonundan sonra da, bir üçgenin iç açıları toplamı önceden olduğu gibi hala iki dik açıya eşit olurdu. Elbette bunu söyleyecek kimse kalmazdı, ama teorem doğruluğunu sürdürürdü. Diğer yandan, yitip giden, kan basıncına vs. sahip dünyevi bir varlık. Peki düşünen varlık?
Kimdir o? Pisagor’un teoreminin Pisagora ihtiyacı vardı. Doğruyu dile getirmek, teoremi ifade etmek için Pisagor’un var olması gerekiyordu. Ve hakikati tasarlayan, bir üçgenin açılarının ilişkisini formüle eden, denklemi kuran, düşünen varlıktır. Bir ayağı bu dünyada diğeri ayağı öteki dünyada mıdır? Büyük gizem odur. Düşünen bir varlık nasıl ölebilir?
Gelgelelim ölüyor işte! Sürekli ikisi arasında gider geliriz.
Sayfa 29 - MonoKL Yay. 1. Baskı: Temmuz 2012Kitabı okuyor
“Paradoks değil mi bu?”
“Ne?”
“Özgürlüğünü yitirmekten ödün koparken alkolik olman.”
Sayfa 429 - Martine Eckhoff ve Harry HoleKitabı okuyor
İnsan telefon defterini temize çekerken yalnızlığını da kanıtlar. Bütün bu insanlar şimdi nerede, ne yapmaktadırlar? Saat elbette dört'tür!Paradoks, labirent, koni, tüm bilimsel ifadeler ve mentalite tersine dönmüştür.Ters dönmüşsünüzdür. Bu tekbaşınalık ve bu isim katliamı aslında size ters gelir...Çalan telefona bakarsınız. Acaba? Acaba telefon defterini temize çeken bir arkadaşınızın herşeyi son anda kurtarma çabası mıdır? Bir iki kınk sözcük, yarım yamalak bir buluşma, belki...Bilemezsiniz. Lütfen. Ama lüt- fen.Telefon defterlerinizi kaybetmeyiniz!
Sayfa 62Kitabı okudu
Bu çağda insanlık kendini bir paradoksun içinde buluyor. Ne kadar çok ilerlerse o kadar geri düşüyor. Ne kadar çok bağlanırsa o kadar yalnızlaşıyor. Bu paradoks modern insanın trajedisini oluşturuyor. İnsan kendi yarattığı dünyada yabancı bir figür haline geliyor. Bu yabancılaşma insanın kendi iç dünyasında ve dış dünyada aradığı anlamı bulmasını zorlaştırıyor.