Büyük umutları var. Kudüs'ün özgürlüğüne olan inançları gayet ciddi ve diri. Ne işgalcilerden ne onların silahlarından ne de ölmekten korkuyorlar. Ancak üzülüyorlar. Bunca Müslümana rağmen İsrail'e karşı ilk kıblemize sahip çıkamamanın acziyetine üzülüyorlar. Üzüntüleri yalnız bırakılmış Küdüslüler için değil, yalnız bırakılmış Kudüs için.
Sayfa 78Kitabı okudu
öz güveni tam olan insanlar etkilenen değil, etkileyen; nesne değil, özne; vagon değil, lokomotif insanlardır. bu insanlar hayatın sürüklediği insanlar olmaktan ziyade, hayata yön veren şahsiyet sahibi kişilerdir.
kendisiyle doğru ilişki kuramamış bir insan, kendini otokontrol edemeyeceği için de hiçbir ilke tanımadan menfaati neyi gerektiriyorsa o şekle girecek, bir ceset ile yüz insan kılığına girerek insanlarla ilişki kurmaya çalışacaktır.
Okur Takip Önerileri
ne yazık ki insanımız şu an kendini tanımadan, kendisiyle tanışmadan başkalarını tanımaya kalkışıyor, başkalarıyla ilişki kurmaya çalışıyor.
kendi iç dünyasında sürekli çatışmaları olan bir insanın, kendisiyle barışık olmayan bir insanın başkalarıyla barışık olabilmesi hayli zordur.
yok saydığımız, derinlere gömdüğümüz ne varsa mutlaka er ya da geç gün yüzüne çıkmak istermiş. bunun için üzerini örttüğümüz kalın örtüleri çürütüp kendini gölgeler halinde belli etmeye başlarmış.
erkekler kendi günahlarından çok eşlerinin günahlarından, ona gelecek ayıplamalardan korkuyorlar. kendi vicdanlarından çok eşlerinin vicdanı üzerine kafa yoruyorlar. aman ne büyük fedakârlık. erkekler eşlerinin kendilerinden daha iffetli olmasını kendilerinin hırsız olmasından, yemin bozmasından hatta adam öldürmelerinden bile daha çok önemsiyorlar.
kara yağız ile gideceğiz buradan, altımızda kır başlı atlarımız, belimizde kılıçlarımız, karlarla örtülü dağları, buz tutmuş gölleri, çiçekli çayırları bir çırpıda aşacağız
cennetten gelmek ve oraya dönmek inancımın ve umudumun parçasıdır kuzum. lakin umut ile inşa ettiğim varacağım ev, inanç ile inşa ettiğim çıktığım evden daha yücedir.
elini dizlerime koydu, kelimelerden merhemimi çıkardım ve kesiğe sürmeye başladım.
canı yandı, kırıldığında ne yapıyorsa onu yaptı, oradan koşarak ayrılıp, programlandığı yere: imana geldi!
hikayenin sonunda buruşmuş bir kuru eriğe dönmek de var, bir elmas gibi ışıldamak da..
insan ömrü boyunca kendi yükünü değil bir diğer insanın yükünü hafifletebilecek sadece.
insan yaşlandıkça daha çok soru sormak istiyor. bilmediğinden değil, emin olamadığından su kuşum.
insanın evi de evini ummaktır belki de çiçeğim.