“İnsan doğası gereği kibre meyillidir. Aramızda gerçek ya da değil, meziyetlerinden dolayı kibir duygusu taşımayan pek az kimse vardır. Gurur ve kibir kelimeleri çoğunlukla birbirine karıştırılsa da gerçekte başka şeylerdir. Bir insan kibirli olmadan da gururlu olabilir. Gurur daha çok nefsimize karşı duyduğumuz saygıyla ilgilidir; kibir ise başkalarının bize duymasını istediğimiz saygıyla.”
Biliyordum bu kelimenin de ötekiler gibi olduğunu: bir boşluğu dolduracak bir biçim; zamanı gelince bunun için de, gurur ya da korku gibi, bir kelime olması gerekmeyecekti.
Adı buydu sanırım ancak hafızam zayıfladığı için emin değilim. Bu, nasıl bir insan olduğumla alakalı çok şeyi gösteriyor aslında. Birlikte intihar etmeyi denediğim insanın adını dahi hatırlamıyorum.