1956: Kısıtlı Faaliyetler
1956 yılında Ocak gazetesinde yayımlanan bir iki yazısı hariç Atsız'ın sessizliği devam etmektedir. Hatta 1954 yılında 3 Mayıs'ı anmak üzere Yıldız Parkı'nda yapılan kır gezisine dahi katılmamıştır. Ancak 1956 yılında 3 Mayıs vesilesiyle yapılan bir salon toplantısına katılır. Toplantı 05 Mayıs Cumartesi
Kim Kime
Önünden pazar günleri üç beş âşığın geçtiği, adeta kendi kendine, kayaların orada çatlayıp dökülmesiyle vücuda gelmiş sanılan bir yola; sair günler , yalnız yollara mahsus olmayan kimsesizliğin garipliği siner.
Sayfa 63 - * Bu hikaye herhangi bir dergide yayımlanmamış, yazar tarafından doğrudan kitaba alınmıştır. ( Yay. N.)
Önce Kaliteli İnsan, Sonra Kaliteli İş, Gerisi Gelir…
Muhterem dostlar “Ekmeden biçmek!” diye bir söz var. Ne ekersen onu biçersin! Ekmediysen ne biçeceksin! Maalesef insanımız çalışmıyor, okumuyor.
Birinci yaşanmış hikâye
Köyde çalışırken 3”- 4 kişi bir arkadaşın buğday tarlasına çalışmaya gitmiştik. Biçilen buğdayları toplayıp traktörle harmana getiriyorduk. Hava çok sıcaktı. Baktım arkadaşlar
"...çünkü pazar günleri, tamamen keyfimin, tesadüflerin veya anında verilmiş kararların akışına göre geçireceğim planlanmamış birkaç boş saatim olmasını özellikle severim."
Stefan Zweig
Bence öğretmenliğin en zor ama aynı zamanda en ilginç yanı, çocukların bir şeyler hakkındaki gerçek düşüncelerini öğrenmek. Geçen hafta yağmurlu bir günde, yemek saatinde çocukları etrafıma topladım ve benimle sanki onlardan biriymişim gibi konuşmaları için uğraştım. En çok istedikleri şeyleri söylemelerini istedim. Bazılarının cevapları gayet sıradandı; bebekler, midilliler ve patenler. Diğerleri ise kesinlikle ilginçti. Hester Boulter, pazar günleri giydiği elbisesini her gün giymek ve salonda yemek yemek, Hannah Bell ise hiç çaba harcamadan iyi olabilmek istiyordu. On yaşındaki Marjory White, dul olmak istediğini belirtti. Sebebini sorunca büyük bir ciddiyetle, eğer evlenmezsen insanların sana kız kurusu diyeceklerini, evlenirsen kocanın sana patronluk taslayacağını ama eğer dul olursan iki tehlikenin de ortadan kalkacağını söyledi.
Sayfa 118Kitabı okuyor
İyi pazarlar)
"...çünkü pazar günleri, tamamen keyfimin, tesadüflerin veya anında verilmiş kararların akışına göre geçireceğim planlanmamış birkaç boş saatim olmasını özellikle severim."
“Ah nerede o günler, gerçekten öldüğüm zaman ,şöyle aklı başında biri çıkıp beni denize filan atıverse , ne iyi olurdu . Ne yaparlarsa yapsınlar da beni lanet bir mezara tıkmasınlar . Pazar günleri millet gelip karnınızın üstüne bir sürü çiçek filan koyacak , daha bir sürü zırvalık . Öldükten sonra çiçeği kim ne yapsın …”
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Günün ağırlıklarından kurtulmak için pazar günleri Tanrı'yı ziyaret etmek yeterli sandınız. Diz çöküp bir kaç yakarma bu canice kayıtsızlığın bedelini rahatça öder, diye düşündünüz. Ancak Tanrı tutku sever. Bu uzak ilişkiler onun ateşli şevkine yetmez. Sizi daha uzun süre görmek ister, onun sizi sevme tarzı böyledir ve gerçeği söylemek gerekirse, onun tek sevme biçimi budur.
İnsanların kendilerini gerçekleştirememelerinin sebebi zaman değil hayal gücü eksikliğiydi. İşlerini gören bir gün bulmuş ve o düzene sımsıkı yapışmışlardı; en azından pazartesiyle cumartesi arası aynı şeyleri tekrarlayıp duruyorlardı. Bu düzen onlara iyi gelmese bile, ki çoğunlukla gelmiyordu, değiştirmeyi akıllarından geçirmiyorlardı. Sonra cumartesi ve pazar günleri azıcık değişik bir şey yapıp azıcık eğleniyorlardı.
Sayfa 191Kitabı okudu
Ah, ne severdim baloncuları, balonları... Pazar günleri sokak sokak dolaşır, bir baloncu bulur,
ardına takılırdım.Öyle çok severdim ki balonları... Onları, kırmızı, mavi, sarı, beyaz renkleriyle dev akide şekerlerine benzetirdim.
Baloncuyu da, çok balonu olduğu için dünyanın en mutlu insanı sanırdım.Ama hiç balonum olmadı ki o yaşa dek. Onun için nerede bir baloncu görsem, ardı sıra yürürdüm.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Pazar günleri, hayatın intikam günleri.
Neşeli başlasın ve öyle geçsin diye gayret edildikçe insanı koyu bir yalnızlığa, anlaşılmaz bir kedere iten günler.
