"Bedenin değil de yüreğinin yorgun düştüğü oldu mu hiç?
Bedenin yorulunca dinlenir de geçer ya bütün yorgunluğun. Peki bu yürek yorgunluğunu ne geçirir?
Hangi dinlenme bu ağırlığı kaldırır?
Hangi şarkı yüreğine dokunmaz?
Hangi şiir içini titretmez?
Ya o sesler.. onlar da dinlenince geçer mi sahiden?
Kaldıramadığı zamanlar olur insanın. Tam unuttum dersin bu sefer iyileştim dersin. Sonra bişey olur o yıllar tekrar gelir gözünün önüne. o sevinçler o hüzünler tekrar gelir. Sen diyordun ki ben herşeyi hallettim artık herşey bitti. Tekrar başa dönmek vardır bide. Bir kez yaşamayı Kaldıramadığın acıları tekrar yaşamak..
Sonra dersin ki geçer. Daha önce nasıl atlattıysam şimdi de atlatırım.
Unuttuğun bişey var. Bir kez yara aldıysan asla iyileşemezsin. Bir kez vurulunca bir daha toparlanamazsın. Şimdi suç kimde peki?
Vurup da gidende mi?
İyileştirmeye çalışıp da bilmeden o yarayı deşende mi?
Yoksa orda yatan hasta bedende mi?
Bana kalırsa suç o hasta bedende. Yaşamasının gereği kalmamış bedeni ayakta tutmaya çalışmak neye yarar?
Vuran vurmuş ölen ölmüş kalan kalmış. Önemli olan güzel bitebilmek değil midir? ama biz insanlar onu bile beceremedik..."
Hata Bende... Metin Arolat
Zordur benimle yürümek.
Bunu, benimle yola çıkanlar bilir; hepsi yarı yolda geri döndüler!
Suç kimde peki?
Ben zoru seviyorum, onlar sevmiyor…
Yapacak bir şey yok.
Hatam var mı benim?
Tabii ki var:
Zor yola, kolay kişilerle çıkmak, en büyük hatam!
Charles Bukowski
open.spotify.com/track/736KvIxH2...
Acı ama gerçek..
![[Fatih]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F518179_4db70_1613654545.jpg){kind=small}
92 Erzincan, 99 Gölcük ve Düzce şimdi de 23 Kahramanmaraş depremlerini bizzat yaşamış bir insan olarak Türkiye'de hiçbir şeyin değişmediği acı çekerek tecrübe ettim. İnsan hayatı bu kadar ucuz olmamalı. 1 yıllık binaların bile kağıt kuleler gibi yıkıldığını gördüm. Şimdi soruyorum suç kimde? 1. derece deprem kuşağında bulunan ülkemizde son 30 yılda ne yapılmış ne yapılmamış? Elbette birşeyler yapılmış ama demek ki yetersiz yapılmış eksik yapılmış. Binlerce insan canından oldu. Binlercesi yaralandı. On binlerce insan evsiz kaldı. Milyonlarca insan etkilendi. Peki birşeyleri değiştirmenin artık zamanı gelmedi mi? Bence ilk değiştirmemiz gereken şey zihniyetimiz! Cehalet baş düşmanımız! Önce onunla mücadele etmemiz gerekiyor!
Hayata daha gelmeden hatta anne karnında başlayan o serüven bile henüz yokken var olan neydi daha doğrusu yok olmak neydi ? Umudumuzun yerini doldurem sığmayan taşan acımız mi ofkemiz mi yoksa umudun kendisimi bence hiçbiri değil .asıl yokluk insanın aynı döngüde sürekli çizginin dışına çıkmadan kalmasıdır hani şair diyor ya hayat sen sol cama bakarken sağ camdan gecenlerdir diye o misal
Peki neden israrlar kafamızı cevirmedik neden hayatın aktığı yere donmedik te mıhlanmış gibi aynı yerde kalıp durduk? Suç kimde peki hayatta mı hayır suç hayatta değil suçu sürekli hayata atanlarda ,vicdanından çok çabuk aklanma kararı alanlarda, yaşarken ölenlerde ölürken yaşayanlarda ve hatta kalplerde ölenlerde bence .peki o biçilmiş kaftani dolduramadin diye mi bu öfke o kaftanı neden doldurasin ki kim söyledi sana bunu ? Yolun başında da sonunda da teksin insanlar figurandir sana kalan ise o kaftanı senin kendine nasıl diktiğin var olana nasıl sığdığın değil.
Yaşamakta ölmekte senin elinde henüz vakit varken tomurcukları topla yoksa yer degiştirmelerin hastane ile mezarlık olduğu bu hayatta her şey arkandan kılınan cenaze namazına ve nasıl bilirdiniz sorusuna sığdırılacak önemli olan ise arkanda kalan bir tebessüm ve bir teveccüh .
-Kıyam. 29 Kasım 2022