penaber
@penab2r
lisans
Vaiz sokağı numara 70
482 reader point
Joined on January 2021
penaber yorumladı.
Bu kadar terbiyesizlik fazla!!
ㅤㅤㅤㅤ
Saygısız görgüsüzlerle oturup kalkacağına, yeminle git şu teyzenin otur çayını iç gönlünü, al bin kere daha evla yaa!
Yolculuğumun 483'üncü kilometresin de, aracı çektiğim dinlenme tesislerinde çay içerken.
Bu kadar saygısız terbiyesiz bir nesil daha görmedim!
15-16 yaşlarında bir genç kız, annesine yapmadığı etmediği hakaret kalmadı.
Kadın çay bahçesinde hüngür hüngür ağladı ya!
Vallahi gözlerim doldu kadına sarılıp "ağlama teyze" diye bağrıma basasım geldi.
Yahu yemin ederim ben ilkokula giderken, öğretmenim beni kucaklayıp öperken bile saygımdan utancımdan yerlerin dibine girerdim.
Ve şu yaşıma kadar da hala ayniyle öyle devam ediyor.
Değil saygı, hala utancımdan insanların gözlerinin içine bile bakamıyorum.
Boynumu eğip gözlerimi kaçırarak öyle muhabbet ediyorum.
Biz nasıl bir neslin içine düştük abi!
ㅤㅤㅤㅤ
penaber yorumladı.
Mutlu görünüyorum, değil mi?
Kalbimdeki kesikleri görmüyorunuz.
Sadece yüzümdeki gülümseme..
Ama hiç gözlerime baktınız mı?
Boşluğu, karanlığı gördünüz mü?
Gülüşümü duyup, gülümsememi görüyorsunuz.
Eğer gözlerime baksaydınız,
Aslında ölüyor olduğumu görürdünüz.
Reader Follow Recommendations
penaber yorumladı.
Bana denk gelen bir olay üzerine
Bazı insanlar herhangi bir cafeye gidip on liralık bir kahveye yüzlerce lira ödemeyi, lüks bir restaurantta yediği yemeğin resmini paylaşmayı medenileşme-modernleşme zannediyor. Medenileştiğini düşünürken sisteme köleleştiklerini belirtmek istedim. Üstelik bu yaşam şeklini devam ettirip neden mutlu olamadıklarını sorguluyorlar. Yanlış yerde yapılan sorgu doğru sonuç doğurmaz, göremiyorlar. Kölelikle birlikte gelen körlüğün farkında değiller. Uyanmaları için de bunu dayatan sistemin ne kadar iki yüzlü ve cani olduğunu görmeleri gerekir fakat gördükleri halde görmek istemiyorlar. İşte o zaman anlıyoruz ki köleliğin insanlığa müstahak olduğunu...
penaber bir yorumu yanıtladı.
2. Bayram günü hüzünlü..
Ben herkesin gönlü olsun diye çabalarken kimse bana sen ne istiyorsun diye sormuyor. Sanki ben herkesi anlıyorum ama hiçkimse gerçekten benim ne hissettiğimi anlamıyor gibi. Öyle bir değersizlik hissi.
