Diyeceğim Avrupa'ya bu pencereden bakınca Roma'nın olağanüstü mimarlarının mühendislerinin marangozlarının arkadaşlarının daha kimler çalışmışlardı ise artık sanatları becerileri bir şey ifade etmez oluyor, yavrum.
Sayfa 71Kitabı yarım bıraktı
Kimdir fotoğraflarına bu kadar dikkatle baktığım bütün bu insanlar? Bu suretler nedir? Ve ben, ne aradım yüzlerinde?
Hepsi sonsuzlukta birer gölge. Onca hareket, hayat, maceradan eser yok şimdi. Hiçbiri yaşamıyor bu gün bunların, göz göze geldiğim bunca insandan hiçbiri sağ değil. Hepsi kendi ölümlerini yaşadı, hikâyelerini yazdı.
Dünya âlem perdesi üzerine az ya da çok gölge salarak kendilerine biçilen rol ve zaman içinde bir göründü bir yok oldular. Zaman perdesinin üzerine dünya şemaillerini düşürüp sonra da çekip gittiler günü gelince. Kiminin sureti perdeyi titretti kiminin gelip geçtiği belli bile değildi.
Ruhumu, bir pencereden seyreder gibi yakınlığıyla doldurduğum bu insanların dünya suretleri külliyen yok oldu. Fakat dikkatle ve uzun uzun bakınca şu binlerce fotoğraf kartonunun üzerinde her şey sanki şu an oluyormuş gibi, daha doğrusu "şu an da" oluyormuş gibi sonsuza değin donmuş, duruyor. Öyleyse ben bu satırları yazarken de siz bu satırları okurken de bunlar hep oluyor, hâlâ oluyor.
Belkide hayat, kimsenin bilmediği pencereden bakınca güzeldi.
Güven Taşdemir
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
İnsan
"İnsan eşref-i mahlukattır derdi babam..."
Öyle midir gerçekten?
Eşref-i mahlukat olan insan, insan kıymeti neden bilmez. Elindekiler kaybolunca mı anlar insan bir çok şeyin kıymetini. İnsanın, açlığın-tokluğun, zamanın, mekanın...kıymetini ve değerini.
Bu pencereden bakınca yaratılmışların en şereflisi olan insan varlığı, diğer yaratılmışları anlamak için kendi şerefinin değerinin kıymetinin farkına varmalıdır. Şayet insan kendine değer verirse karşısındakinin değerini anlar ve bilir. Çünkü kendi çölünün sakası olan insan başkasınıda besler ve yeşertir ya da karşısındaki insanda bu özellik varsa kendi eşref-i mahlukat anlayışı yeşerir.
Hayat çölümüzda sakalık yapacak insan, yoldaşımızdır. Hayatı birlikte yürümeye karar verdiğimiz yoldaşımız yol arkadaşımız. Kimi zaman sen onun suyunu kimi zaman o senin suyunu vererek "biz" olunur.
Küşük bir sevgi sözcüğü, küçük bir anlayış ve senin değer verdiğin şeylere sırf sen değer veriyorsun diye onunda değer vermesi..biz olma yolculuğunda ilk adımlar...
Daha çok biz olarak, çöllerimize su vererek yeşerdiğimiz/yeşerttiğimiz ve değerlerimize değer kattığımız, toprağını bulmuş en güzel çiçek gibi etrafımıza güzel kokular dağıtabileceğimiz o insanı bulabilmek...elhamdülillah.