Sona doğru ..
Pencereden bakınca Topkapı Sarayı’nın gözükmesi bana her zaman ferahlık vermiştir. İçinde Hırka-i Şerif var…
Sayfa 183Kitabı okudu
Yağmur ve bakış açısı.
Bu sene yıllar sonra ilk defa ağaç diktim. Yaklaşık bir aydır haftada iki üç gün bir saatlik yol gidip o ağaçları suladım, topraklarını havalandirdim uğraştım.
Bugün itibariyle yağmur yağdı, bu yağmur yüzümü güldürdü, içime ferahlık verdi.
Normalde belki de yağa yağa haftasonunu mu buldu diyebilecekken bugün öyle mutlu oldum ki..
İşte hayat böyle.. pencereden bakinca dışarda aynı şeyler oluyor ama sizin içinizde bambaşka pencerelerden bambaşka görüntüler canlanıyor..
pencereden bakınca toprak ve ağaç görünmeli.
Sayfa 57 - Ketebe YayınlarıKitabı okuyor
Senin pencereden görünen güller, bir başkasının penceresinden bakınca bir avuç ottan ibaret görünebilir
"Bir pencereden bakarsın; dünyayı seyredersin, onun sana nasıl görünüyorsa öyle olduğunu sanırsın. Aşağıda, sokaktan insanların geçtiklerini görürsün, bakmakta olduğun pencerenin yüksekliğinden, senin geniş görüş alanın içinde küçücük görünürler. Sokaktan bir arkadaşın geçse, onu tanısan, böyle yukarıdan bakınca parmağından daha büyük görünmez sana.”
Sayfa 206
Hayatın duvardan kollarıyla bizi sıkıştırdığı zamanlarda, nereye başımızı uzatıp bakınca daha dayanılır oluyor cendere? Kendimizi iyi hissetmek için, gözlerimizi kaçırdığımız penceredeki manzarada kimler oturur, neler durur? Onu düşünüyorum. Bir balinanın, onca derinlik sonrası yüzeye çıkıp, koca bir nefes çekmesi gibi... Neyi çekince içimize hazır oluruz derinlerin karanlığına?
Fazla düşünmeye gerek yok. Yüzler.
O en sevdiğimiz yüzler...
Başka bir şey değil bence.
Kalbimizde misafir insanların ya da canlıların yüzleri.
Pencereden bu yüzleri görürsek, her şeyi yapacak gücü buluruz.
İşte bu yüzden aslında her şey birbirimiziz, beraber geçirdiğimiz vakit, dokunmak, dinlemek, anlamak, anlatmak, sarılmak, "İyi ki varsın, seni de ne çok seviyorum." diyerek başını bırakıvermek bir omuza. Annen olur, sevgilin olur, kardeşin olur, komşun olur, dostun olur, kedin olur, orkiden olur. O yüzü görmek seni yüzle çarpar.
Sayfa 156 - Doğan NovusKitabı okudu
Hep yazdı: ya yazbaşı ya yazsonu.
Sabahın erken saatlerinde pencereden bakınca hep pusluydu hava. Yaz hazırlığındaydı. Hep ıslak, yeni yıkanmış izlenimini veren caddemizden, ırmağa açılan yan yollardan yazın deniz kokusu, taze ekmek kokusuna karışıp yükseliyordu.
Sayfa 9Kitabı okudu
''Bölüm bittikten sonra pencereden bakınca alacakaranlığın çökmeye başladığını gördü. Youngju günün bu vaktine, gençlik özlemiyle karşılaştırılamayacak kadar büyük bir özlem duyuyordu. Yavaşça karanlığa bürünen akşam saatleri... Bu saatlerde yürümeyi de, sadece gözleriyle şahit olmayı da seviyordu. Tıpkı gençlik gibi çabucak kaybolsa da üzülmesine gerek yoktu, çünkü unutulmaya fırsat vermeden her gün Youngju'yu yeniden buluyordu.''
Sayfa 122
