Köpeklerin tanrısı, kedilerin tanrısı, yoksulların tanrısı olabilirsin, elinde bir tasma, biraz ciğer, biraz servet olması bunun için yeterlidir, ama asla bir ağacın efendisi olamayacaksın. Kendin de bir ağaç olmayı istemekten başka bir şey yapamayacaksın.
Ama sen bir hiçsin, dünya ise öyle kocaman bir sözcük ki.
"Mekan bir şüphedir," yazmıştır George Perec, "Onu sürekli işaretlemeye, adlandırmaya ihtiyaç duyuyorum: Asla sahip olamıyorum ona, asla bana verilmiyor, onu fethetmeliyim."
"Niçin haksızlığa uğruyordum, bilmiyordum. Ama anlamak istiyordum. Niçin 'malum soydan' olanların Ankara’da bulunmasından korkuluyordu?"
"Ölüm,
tunçtan parmaklarıyla ölüm,
uyuşmuş parmaklarıyla ölüm,
yazının yok olup gittiği ölüm,
bir soytarının karalayıp dolduracağını sandığı kâğıt tomarının sonsuza kadar apak, bomboş kalmasını sağlayan ölüm, fısıldadı kulağımıza: Roman bitti."
"Ayrımcılık, kuşkusuz soyumuzun sahip olduğu gücün payidar kalmasını sağlama ihtiyacına bakılarak haklı görülmüş olmalı."
"Bir son noktanın konması için tümümüzün yaşam öykümüzün özü olan yasaya uyması, yazgısını kavrayıp anlatması lazım."
"Ölümünün nasıl sonsuz bir acıya yol açtığını kim nasıl anlatabilir? Istırabımı anlatmak mümkün mü?"
"Bir kişinin çıkarı için çoğunluğun hayal kırıklığına yol açan, apaçık bir haksızlığın, bir suistimalin söz konusu oluşunu umursamıyormuş."