Onu etli kemikli kılan iç eylemleri, dış eylemleri yaşamdaki dinlerin hiçbirinden bağımsız değil, o dinler ki, ışığı kandırmak, kandırmacayı ışıtmak için koyulmuş birer ölüm ipoteği.
Ama benim tarihe sahip olmam gibi tarih de bana sahip; aydınlatıyor beni, ama ışık neye yarar ki?
daha fazlasını söyleyemem, ne desem doğru olur, içten olmaz, soyut sevgi olur hüzünlü sevgi yerine ...
düşülmüş kaydın: Gramsci'nin külleri... Umutla kuşku arasında varıyorum mezarının başına, rastlantı sonucu geldiğim bu çorak serada, yeryüzünde özgür insanlar arasında kalan ruhunun karşısına. (Başka bir şey mi yoksa , daha coşkulu belki, daha alçakgönüllü, yeniyetmelik, cinsellik, ölüm arasında esrik bir ortam yaşama .. .)
Görüyorsun.değil mi?
bu yabancı sürgün elde, yalnızca dinlenebiliyorsun. Çevreni soylu bir sıkıntı sarıyor. Ve Testaecia işliklerinden boğuk çekiç sesleri geliyor, gün batımında yumuşayarak: yoksul sundurmaların altında üstü açık sac, demir yığınları arasında türkü mırıldanan bir işçi kapatırken gününü, yağmur diniyor etrafta.
Yanılgı yaşam demekti daha,
yaşama en azından coşku ekleyen
o İtalya mayısında gençtin sen