kendini hatırlayınca seni mezopotamya’ya götüreceğim/
ellerini tutmayacağım belki koparız aniden/
göğsümde varsa bir ev kerpiçten/
devlet ve apolet ve allaha yer açmadım/
saklan diye ellerin ve sen
*********
kendini hatırlamazsan parmaklarım titreyecek/
hafızanın kavislerini elleyeceğim bu kez/
zehirine aldırmadan bin kez
*****
hatırlamazsan dağları anlatacağım sana/
dilimde derwêşê evdî, hava kararınca seyîd rıza/
ve nasturî bir kadına gelecek laf lâmbamız yanınca/
sonra ayakları tozlu çocuklara/
pirlere ve zindanlara
Çok kez kulakları sağır eden sessizliklere tanık oldum. Islatmayan yağmurlara, yıkadıkça temizlenmeyen kirlere ama saflaşan sulara, ayakları yere basarken de uçabilen canlılara. Gözleri olduğu halde göremeyenlere, duydukları halde duymayanlara, kalbi olduğu halde sevmeyenlere...
Feth Ali'yi artık mücadeleden vazgeçmiş, Tavuskuşu Tahtı'nda kendini kaderin akışına bırakmış olarak görüyoruz. Ancak bu zoraki ara, en azından Fars geleneklerine ve tahayyülüne uygun olmalıydı. Saray hareminde (enderûn), yaklaşık sekiz yüz huri vardı. Hokand Hanı'nın üç bin kişilik haremiyle kıyaslandığında, bu pek de büyük bir
genel bir perspektif l e insanlığa şimdiye kadar yön vermiş büyük fi kirlere kuş bakışı bakınca, ilginç bir örüntü yakalayacağımıza inanıyorum.
Kendini Hatırla
Hatırlamazsan dağları anlatacağım sana/
dilimde Derwêşê Evdî, hava kararınca Seyîd Rıza/
ve nasturi bir kadına gelecek laf lambamız yanınca/
sonra ayakları tozlu çocuklara/
pirlere ve zindanlara.
"Her zaman yanındayım" diyen bir piç, gerçekte şunu hissediyordur: "Mezarına kadar gelir ve seninle gömülürüm."
Piçlerin geçmişleri onları hayatta tutacak kadar gösterişlidir. Sıradan bir insanın Gandhi'nin pasif direnişini kendisi dışında her şeye uyarladığı anda acımasızca derisini yüzen hayat, piçlere daha şefkatli davranır. Çünkü piçlerin geçmişlerinde doğum günü hediyeleri, yüksek aidatlı özel okullar ve içinde konuşmayı öğrendikleri doğru gramerli türkçeye sahip aileler vardır. Piçlerin hayat tarafından ezilip çamur haline getirilmesi sıradan insanların püreleşmesiyle karşılaştırıldığında daha uzun sürer. Ancak sonuç değişmez. Yaşamayı bırakmış her insan gibi piçler de diğer insanların ayakları altında er ya da geç çiğnenirler. Çünkü hayat tek taraflı sözleşme iptalinin cezasını tereddütsüz verir. Ceza, yaşıyormuş taklidi yapmaya mahkum olmaktır. Bir insanın tanıyabileceği en şiddetli acının kaynağıdır. Müebbet hayat mahkumiyeti. Tek kaçışı ölüm olan bir hapishane. Piçler kaçmaktan korkanlardır. Ne evlerinden ne mahkum edildikleri hayatlardan kaçabilirler. Zamanın gardiyan olduğu hapishanede diğerlerinden hızlı davranıp kendilerine tecavüz eder ve çürürler. Çürüğe çıkmış insanlar olarak piçler sadece korkar ve konuşurlar. Dünya üzerinde sağır, dilsiz, kör, sakat piç yoktur. Çünkü piç olmak için sağlıklı gözlere sahip olup görmemek, Ssağlıklı kulaklara sahip olup duymamak, sağlıklı bir bedene sahip olup yaşamamak gerekir. Sadece mükemmel insan adayları piçe dönüşebilir. Çünkü çok mutsuz sonların birinci şartı çok mutlu başlangıçlardır.
