Beni bıraktın.Kapkaranlık bı ormanın içinde, issiz bı adada beni yalnız bıraktın. Oysa ben
oralara seninle gittim. Sana güvendiğimden elinden tuttum. İlk defa hayatımda birini özledim. İlk defa hayatımda birine bu kadar alıştım. Hepsi beni bırak diyemiydi. Bırak dön ve hicbisey olmamış gibi davran diyemiydi. Büyük konuştum hayatimda bi daha ki beraber olduğum kişi evlencegim adam olcak dedim. Çok değiştim kimsenin haberi yok. Pişman ettiriyosunuz insanı kendinden nefret ettiriyosunuz. Çok değiştiğine insansa bile insan kendine olan güvenini boşa çıkarıyorsunuz. Ölmek istemesini, yemek yemeden ölüp gitsin istiyosunuz.
Yalnız ölmek için doğmuş,
Kalabalık insanlarız...
Çok seveceğiz,
Yalnız ve pişman öleceğiz...
Uyusun da büyüsün nenni
Bağırmak içimdekileri haykırmak istiyorum. Herkesin sağır olduğu bir dünyada sesimi duyurmak istiyorum. İçimdeki o kız çocuğunun kalbi kırılıyor onunla oturup dertleşmek, reçetesine psikiyatri ilaçları yerine saatlerce ona sarılın saçlarını okşayın yazmak istiyorum. Yaşamak istiyorum. Yaşamadığım için ölmek istiyorum. Kazanmak istiyorum ama savaşmak istemiyorum. Çok şey istiyorum gibi gözüküyor ama sadece sevgi ve saygı istiyorum. Her şeyi tek başıma taşımak istemiyorum. Ne isteyip istemediğimle ilgilenen kimse olmasa da o cam şişeyi okyanusa atmak istiyorum. Huzurlu bir dünya istiyor ama kendi içimdeki savaşı bile durduramıyorum. Tüm sesler kesilsin kalbimin çıtırtıları duyulsun hepsi pişman olsun istiyorum. Ama bir yandan güçlü görünmek istiyorum. Uyumaya ihtiyacım var ama böceklerden korkuyorum. Uyumaya ihtiyacım var ama uyanık kalmamı gerektiren sorumluluklarım var. Uyutuluyorum. Ninnilerle uğurlanıyorum. Aniden değil zaman içerisinde kapatıyorlar gözlerimi. Uyumak istemiyorum. Kesinlikle uyumak istiyorum. Hiç uyanmadım ben dünyayı keşfetmek istiyorum. İzin vermiyorlar uyumazsam iyi bir kız olamam. Uyuyup büyümem lazım. Annem ve babamın prensesi olamam uyumazsam. Kimse sevmez yaramaz çocukları. Gözlerim kapanıyor. Sessizliğe gömülüyor ve uyuyorum. Maalesef uyuyorum. Sonunda uyuyorum.
Söylemek mi daha iyi yoksa ölmek mi? Sanırım benim için cevap ikincisi,pişman olacağımı bilmeme rağmen cevabım her zaman ikincisi.
pişmanlıktan korkmamak ne büyük aptallık.
Ne onu tanıdığım için, ne de onu sevdiğim için pişmanım. Öyle güzel gülüşü öyle candan "canım" deyişi vardı ki, sevmesem pişman olabilirdim. Ne yapalım kısmet değilmiş, beraber yaşlanmak da yan yana ölmek de...
İçimden geldiği kadar sevdim ben.
Demek ki yetmemiş. Bahtı açık canı sağ olsun...
Telafisi olmayan bir şeydir zaman hala vakit varken kıymet bilmek gerekir... Seviyorsan söyle özlediysen sarıl sesini duymak istiyorsan ara özür dilemen gerekiyorsa dile başarmak istiyorsan hemen başla ne yapman gerekiyorsa bir an önce yap gurur sandığın beladan bir an önce kurtul kendinden emin ölmek pişman olarak yaşamaktan iyidir unutma seviyorum sizi bugün gönül almak yeniden başlamak için güzel bir gün Bayramımız Mübarek Olsun 🙂🥰🥰🙏🏻
İçimde cesetler var, hangi ruha ait olduğu bilinemeyen. Kalbimin kanadığı ama sabaha kadar çıkaramadığım bir ceset var.
Yaşadığım süre zarfı boyunca içimdeki sessiz çığlıkları susturamadım.
Cam gibi parçalandım. Kırıldım.
-Neyi bekliyorsun?
"Ölmek istemiyorum."dan daha çaresizce olan söz nedir bilir misin? "Yaşamak istiyorum."
Bana bir şey olmasını bekliyorum.
-Daima başarılıydın. Ama başarılı olmak istediğinden değil. Başarısız olmaktan korktuğun için. Büyüklüğüne tam engel olan da buydu işte. Kibir ve korku en basit ve en önemli dersi almana engel oluyor. Her şey seninle ilgili değil. Sevilmeyen bir insanın kalbine nasıl bir kaya gibi oturduğunu biliyorum. Sevilmeyen insan mazlum değil zalim oluyor bazen, biliyorum. Ama şunu aklından çıkarma. Güneşin bile buz tuttuğu yerde her zaman bir ışık vardır.
Pişmanlıklarımdan kurtulmayı bir türlü beceremedim. Onlarla hep yan yana yürüdük... ama bak, bundan hiç pişman değilim işte. Ne kadar yağarsa yağsın yağmur. İçimin ovasını sel basmıyor burada. Ve burada en tehlikeli öfke, iyi kalpli birinin içinden doğar. Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
-Oyun bitene kadar hiçbir şey bitmiş değildir... hiçbir piyon, piyondan ibaret değildir. Bütün piyonlar, kozadan çıkmayı bekleyen birer vezirdir. Birçok insanın hayattaki tek amacı; etrafındaki dünyaya uyum sağlamak. Bu bir hata. Ne kadar kaybolmuş hissetsen de, kendine sadık kalırsan, yol seni daima tekrar bulacaktır.
Kaybolmanın en iyi yanı yeniden başlayabilmeyi mümkün kılmasıdır. Unutma.
"Yalnız ölmek için doğmuş, Kalabalık insanlarız..
Çok seveceğiz,
Yalnız ve pişman öleceğiz.."