“Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna”
Aslında içinde yaşadığımız fakat asla farketmediğimiz farketmiş olsakta görmezden geldiğimiz, sustuğumuz dillendirmediğimiz ya da dillendirmekten korktuğumuz, bazılarımızın tam olarak yaşarken farkında olup başka çıkışı olmadığı için katlanmak zorunda olduğu dünyevi sıkıntıları en yalın bir o kadar da kalbe en dokunan haliyle anlatmış Halil Cibran. Maneviyatınızı, Yaşadığınız hayatı, yaşanılan hayatları da sorgulamanıza yol açıyor diğer yandan. Adaletsizlik ve eşitsizliğin her türlüsüne 'cesurca saldırdığına' şahit oluyorsunuz.
"Hangi güç kalbini titretir tekrar?"