Plotinos der ki ruh, ne parçanın bütünde mevcut olduğu gibi, ne niteliğin varlıkta mevcut olduğu gibi, hatta ne de formun maddede mevcut olduğu şekilde bedende mevcut değildir. Hiçbir imge, duyular alanından alınmış hiçbir metafor, beden ve ruh arasındaki bu bağıntıya ışık tutamayacaktır. Olsa olsa, ruh bedende değil ancak beden ruhtadır diyebilirdik.
Heidegger'e göre Platon ve Aristoteles'ten beri "her türlü sanat kuramı ve estetik için en mükemmel kavramsal şema"19 işlevini gören, madde ile biçim arasındaki ayrım, Plotinos'ta ve Tarkovski'de gizemci bir estetik tarafından aşındırılmaktadır.
Sayfa 147 - 19. Holzwege, GA Bd. 5, s. 12. Ayrıca bkz. Heidegger, Niezsche I, s. 227.Kitabı okuyor
Plotinos öznelci değildir, daha ziyade sezgileriyle düşünen bir metafizikçidir - tıpkı sanatın "bizdeki şeylerin kopyasını çıkardığına" inanan ama sanatı asla öznel empatiyle ele geçirilebilecek basit bir ifade akımına indirgemeyen Schelling, Ravaisson ve Bergson gibi.
W. Theiler, Plotinos'un "içinde yaşadığı dünyanın yarattığı kafesten kaçma arzusunu" tanımlar: "Plotinos'un dünyasında tüm faaliyetler önceden belirlenmişti ve insanın içsel ilerlemesi (insanın yeni keşiflere tüm inancını yitirmiş olması gerçeğiyle çoktan) sınırlanmıştı. [Bu nedenle Plotinos] 'en yüce'nin akıldışı, belirlenmemiş ve sınırlanmamış olduğu fikrinin peşine düşmek istedi."6
6. Willy Theiler, "Das Unbestimmte, Unbegrenzte bei Plotinus", Revue internationale de philosophie 1997:2, No. 92, s. 290.Kitabı okuyor
Plotinos için Yunan entelektüelizmi, asla terk edilmeyen bir strateji sayesinde varlığını sürdürür: Bu strateji bizi her şeyden önce cehaletten koruma suretiyle kötülükten korur, zira cehalet kötülüklerin anasıdır.4 Diğer taraftan Plotinos, Meister Eckhart ve A. Silesius gibi ortaçağ gizemcilerinin atası sayılabilir pekâlâ.
4. Bkz. Brun, 1988, s. 74 vd.Kitabı okuyor
Brehier'e göre, gizemci bilgi Plotinos için sadece "birlik beklentisini, yani aklın temel beklentisini karşılayan kati ve canlı deneyimdir."2
2. Emile Brehier, La Philosophic de Plotin, Paris: Vrin, 1968, s. 167.Kitabı okuyor