"Sen bir aylak, bir uyurgezersin, bir istiridyesin. Tanımlar saatlere, günler günlere göre değişiyor ama taşıdıkları anlam az çok belli:
Yaşamanın, harekete geçmenin, bir şey yapmanın pek sana göre olmadığını hissediyorsun; sadece yürüyüp gitmek istiyorsun,
sadece bekleyişi ve unutuşu istiyorsun."
Ayrılık, demir çubuk gibi sallanıyor havada
Çarpıyor yüzüme yüzüme
Sersemledim!
Gerçek şu ki, bu ülkede bir şeyler feci şekilde yanlış gidiyor, değil mi?
Zulüm ve adaletsizlik, tahammülsüzlük ve baskı. Bir zamanlar itiraz etme istediğiniz gibi düşünüp konuşma özgürlüğünüz varken, şimdi sizi kurallara uymaya ve boyun eğmeye zorlayan sansür ve izleme sistemleri var. Bu nasıl oldu? Suçlu kim? Eh bunda diğerlerinden daha büyük payı olan kişiler var tabii ... ama yine gerçeği söylemek gerekirse , şayet suçluyu arıyorsanız aynaya bakmanız yeterli. Bunu neden yaptığınızı biliyorum. Korktuğunuzu biliyorum. Kim korkmazdı ki?
Okur Takip Önerileri
` Ben hiç kimseyim.
Ya sen kimsin ?
Sen de mi hiç kimsesin ? O zaman iki kişi olduk.
Aman
Ağzını sıkı tut.
Yoksa sürerler bizi buralardan. `
Yerde gökte daha öyle şeyler var ki,
,Horatio,
Senin felsefenin düşlerine bile girmez.
Soğuktu bu yalnızlık, orası öyle, ama sessizdi, yıldızların içinde dolanıp durduğu uzay gibi harikulade sessiz ve büyük.
Seni öldürmeye geliyorlar Taranta - Babu
seni ve
keçilerini
Oysa ki,
ne onlar seni tanır
ne onları sen..
Ve ne keçilerin atlamıştır
onların çitlerinden
İzlemek çok zordu. Yüzü kızardı. Yanakları yaşlarla ıslandı.
Ve ben gamzelerinin daha da güzelleştiğini fark etmekten kendimi alamadım.
Seviyor musun beni ?
' Evet ' diyeceksin
biliyorum .
Sözüne güveneceğim ben de ;
ama
yemin edeyim deme ,
Belki de tutamazsın ;
Zeus
alay edermiş , derler
Sözünü tutamayan aşıklarla.
`` Kimse gerçekten erdemli değildi ; kimse lanet okumaktan tamamen kaçamazdı.``
Tutunamayanların tarihine eğildi.
Kelime ve yalnızlık hayatın tadı tuzu.
Kucaklamak isterdi
Ölümü ve sonsuzu.
... Aslında, hayattan çıkarları olduğu ispat edilecektir ;
çıkarlarını korumak için canları çıktığı halde, bunu beceremedikleri için, çıkarlarıyokmuşdabirşeybeklemiyormuşçasınagillerden göründükleri yüzlerine vurulacaktır.
Bir alet, bir sayı, bir vesile gibi değil
insan gibi yaşamalıyız dersin,
büyük hürriyetinle basarlar kelepçeyi,
yakalanmak, hapse girmek, hatta asılmak hürriyetiyle,
hürsün!
Sen ve ben
, Arujna ,
sen ve ben
pek çok hayat yaşadık.
Ben hepsini hatırlıyorum.
Sen hatırlamıyorsun.
Ancak
O mahvolmuş hayat
bizimki olduğunda
işte o zaman
farkına varırız
intiharların, ayyaşların,hapishane kuşlarının,
uyuşturucu müptelalarının
ve benzerlerinin
varoluşun
menekşeler kadar
gök kuşağı
kasırga
ve
tamtakır
bir
mutfak dolabı
kadar
olağan bir
parçası
Sesler geldi bitişikten :
soruyorlar :
''-Bilmiyorum,'' diyor
soruyorlar :
''-Hayır,'' diyor
soruyorlar
''-Söylemem,'' diyor.
Soruyorlar
Bilmiyorum,'' diyor,
Hayır,'' diyor
Söylemem,'' diyor
Bütün bunların aslında benim olduğunu unuttum
Yine de son bir defa onun hayaline uzandım...
Hiç kimsenin sizin isteyebileceğiniz herhangi bir şeye sahip olmamasına alışıyorsunuz.
Kendi kendinize yeteceginize garanti gözüyle bakıyorsunuz. Bunun koşullu olduğunu unutuyorsunuz.Bir lüks olduğunu da öyle...
Her şey bir yana bırakıldığında bu komiktir. Bu da usandığım bir diğer şey. Sınırların kırılganlığı; aşırı zıtlıkların yakınlığı; kederin kahkahaya ,iyiliğin kötülüğe, trajedinin komediye dönüşebilmesinin yarattığı depresyon.