“Gözlerinden ÖPERİM. Umudum postalarda, vay beni! Beni!”
“Yaşar Kemal soğumaz, sönmez.”
Ne demek biliyor musun bir insanı sevmek
Birden dünyada kötü insan kalmıyor
Puhu kuşları saka kuşlarının şarkısını söylüyor geceye
Bütün erkekler kadınların önünde inceliğe dönüşüyor
Tanrı, çocukların sevgisiyle iyileştiriyor dünyamızı
Sular yıldızlar çimenler bahçeler güneş salkımları
Hepsi günde bin kez sonsuzluğundan doğuruyor bizi.
Yalnızlık öyle bir arzuyla bakıyor ki hayata
Bütün ölü zamanlar bizimle konuşmaya başlıyor.
Okur Takip Önerileri
Bir insana inanmak ne demek biliyor musun
Kapının önündeki ağaçlarla birden çiçeğe duruyorsun
Sokaktaki kedi bacaklarından önce boynuna dolanıyor
Gidip ilk gençliğin uykularına boyanıyorsun
Yağmur öyle gamzeler açıyor ki baktığın yerlere
İlan-ı aşk makamından bir ürperti dudaklarının neminde
Unuttuğun mavilik gövdeni bahar dalına çeviriyor.
Nasıl bir tanrının çocuklarıyız böyle
Her şeyde bir ‘hak etmiyoruz’ duygusu
Hayranlık ve küçümsemeden yapılmış
Zehirli bir sevgi, bir güzellik korkusu
Hepimiz içimizdeki şarkıyla ölüyoruz.
Akşam, diyorum
Herkesi eşitler
Erdem, öyle mi?
Dünya, çocuk ölülerinin üstünde
Parayla sevişirken…
…
Biz, neye sevindiğimizi bilmeden
Akşamlara kadar koşar, koşardık.
Bir kitap okudu
77 syf.
·
Puan vermedi
Boğazda hiç nenleri değiştirmeksizin salt hokkabazlık edip çevreyi güldürdüğünü sanarak, salt insanların temel yaşamalarını bozmayıp arada bir eğlendirdiği, avuttuğu için, bir bakıma kandırdığı, başkaldırmağa değil de boyun eğmeğe iteklediği için onları, çaresiz, tek, umutsuz olduğunu sandığı için, kıymış mıdır kendisine vapur?
Gecenin ortasında, yıkma ve yakmaların, çığlıklarını nasıl yankıladığımızı duymuş, bilmiş, umutsuzluğa düşmenin gereksizliğini kavramış, yapabileceğinin ne olduğunu çok iyi bilen bir taş parçası denli yeni bilinçler yaratmak üzere, başka ülkelere doğru yola çıkmamış mıdır? Sevinçten gözleri yaşarmış mıdır?
Uykularımızın içinde bugün bile düdük sesleri duyarak uyandığımızı biliyor mudur?
Hiç vardiyacısı, nöbetçisi olmadan bir vapur bağlar mı?
Vapur olur da, kopar gider de kaptanı ortaya çıkmaz mı?
Hani benim kaptan köşküm, serdümenim? Davlumbazımı çok özledim diye ağlamaz mı?
Şimdi ben ne olacağım diye haykırmaz mı?
-Bu menekşe bu pencereyi sevmedi.
-Toprağı ve suyu sevmiş miydi ki?
Sen geldin ya sevgilim.
Burada onlar yaşayamaz
Babam da bardağın yuvarlandığı yöne bakıyordu. “Beni burada bırak, git sen” dedi. Sesi kırıktı. Belki de şöyleydi: Sesi azalıyordu. Demin can kulağıyla dinliyordum onu. Sanki birden tek kulağımla duymaya başlamıştım sesini. Diğer kulağım sürekli kuş sesleriyle doluyordu. Sabah kuşları. Adlarını bana tek tek bellettiği kuşlar.
Kuşlara kızmıyordum. Yerden bir taş alıp atmalı mıydı ki? Babamın sesi neredeydi?
Mektup diyor ki: Mevsimlerin birbirine karışıyor. Yazla güz, kışla ilkyaz garip panayır ustalarıdır. Her birinin çadırında bir özge hüzün bulunur. El verir de ondurmazlar ve hüzün kabilelerine katarlar seni. Vardıkları konakta yakalanırsın ve ten bedeli ödeyip kurtarırlar seni.
Mektup diyor ki: Herkese sus diyen bir yargıç ünlemektedir senin sayıklamanda. Gündüzlerin sahradır ve gecelerin de bir mesel imbatıdır. Acıkmıştır hem kuma, hem su serpintisine. Yazıklanan bir yüreksin kendinden sakındıkça.
Mektup bunu diyor: Açıldıkça kapanacak, kapandıkça açılacaktır sevda.
Sen de bağırtılarını kimse duymuyor diye yükseneceksin.
Bir kitap okudu
152 syf.
·
Puan vermedi
