nur
@porkatalcicegi
Ankara
7 Ağustos
615 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Epiktetos'un dediği gibi, "Bir cesedi sırtlanmış ufacık bir ruhsun sen."
263 syf.
7/10 puan verdi
·
16 günde okudu
“İyi aile çocuğu olunca, yanmadan öğreniyorsunuz ateşten uzak durmayı. Ama hiç değilse bir kere yanmak lazım.”
Sayfa 251Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bütün gün bunalan şehirlerin gece olunca birden çehresi değişiyor.
Sayfa 237Kitabı okudu
“Dar alanlardayım, çürüyorum.”
Sayfa 230Kitabı okudu
''Herhangi bir adamın defteri, ruhunun defteridir.''
Sayfa 214Kitabı okudu
Yalnızlık boşluğa arkadaştı. Herkes kendisiyle dolduruyordu anlamsızlığın yarattığı boşluğu ya da tersi, boşluğun yarattığı anlamsızlığı, her neyse işte.
Sayfa 212Kitabı okudu
“Sonunda yanacağımı hissettiğim hiçbir aşkı göze alamadım. Bu yüzden kuru kuruya yanıyorum şimdi.”
Sayfa 206Kitabı okudu
“Kuşkularımızla kendimizi yaralayıp duruyoruz işte.”
Sayfa 205Kitabı okudu
“Bir gün kendime niye yaşadım ki bunca yılı diye sormaktan korkuyorum.”
Sayfa 196Kitabı okudu
Bitmesi gerektiği halde sürüyorsa hastalıktı artık, aşk değil.
Sayfa 193Kitabı okudu
Sıradan insanlar. Ne demekse…
Yavaşça ortaya bırakılmış, o an için derin bir anlam taşımayan bir tanımdı bu, ama rahatlatıyordu insanı.
Sayfa 189Kitabı okudu
Biz diyebileceği birini aramıştı hayatında.
Sayfa 184Kitabı okudu
İnsanlar hakkında konuşmanın çekici bir tarafı vardı, kötülük kurcalandıkça zevk veriyor gibiydi .
Sayfa 175Kitabı okudu