şu sıralar aşırı derecede ayşegül genç, ali ayçil ve güray süngü üçlüsünde kaybolasım var. ek olarak ali ural'ı bir de hece öykünün herhangi bir sayısını unutmadan post öykü...
“Güven vermeyen kanatlarınla uçtuğunda öğreneceğin ilk şey sınırların oluyor.”
Post Öykü
Post Öykü Mart-Nisan sayısını okudum. İki aylık bir süre zarfında öyküyle kalmak , çağdaş öykünün yerli temsilcilerini okumak ve öyküye dair yeni haberleri almak isteyenlere önerebilirim.
Ki ne demiş Ayfer Tunç ;
"Öykü edebiyatın gayri meşru çocuğudur. Nüfusa kaydedilmiştir, edebiyat ailesinin asil
üyesidir. Ama şiir ve romanla aynı evde oturmaz. O kendi küçük evinin odalarında oturup
pencereden bakar. Kenar mahallelerin dar sokaklarında yürür. Kendine ait dünyasına
başkalarını sokmayı pek sevmez.”
Önsöz ve Teşekkür
Haftayı yeni bir öykümle kapatıyorum :)
ishakedebiyat.com/post/öykü-sed...
“Fakat tozlardan ve kapının ağır uyanışından da anlıyorum ki bir ben ziyaret etmişim yıllar içinde bu evi. Neden kimse gelmedi? Sorsam şimdi hepsine, “Dünya telaşesi,” derler. E hakları da vardır az çok. Dünya telaşesi denen şey yalnız sana, bana mı? Değil elbet; minicik ekmek kırıntılarını sırtlanan karıncalara da var bu dünyanın telaşesi.”