Kuşlar uçtu.. Bir unut herşey daha güzel olacak diye başlayan sözlerin sonu hep bin umutla doldu. Unutmadım… Hatta hatrımda dün gibi oturduğumuz sahil. Melodisi dalga sesleri, tınısı martı çığlıkları olan bank… Unutmadım Sâye.. Seyyar satıcınında yüzü mıh gibi hatrımda. Çünkü unutmak öldürmek demek, saksıya mahkum papatyaları. Senden sonra bir daha gelmedi Sâye, pencereme kuşlar. Kaç kere avuçlarımı açsam da yağmadı çok sevdiğin yağmurlar. Pencerenin pervazı soldu yolun başını gözlemekten. Gelmedin Sâye, gelmedin… Ama unutmadım, hâlâ hatrımda ellerinin sıcaklığı, bahar kokan nefesin… Biz yaşarken çok kere öldüğümüzü düşündük… Senin şimdi mezarında ki papatyaları rüzgar savurduğu kadar hayattasın..