Zaman kadar değerden yoksun bir şey yoktur.
Bir kesinlik vardır doğada, rastlantılara yer yoktur. Düşen her yaprak düşüşüyle dünyanın en zorlu yasalarından birini yerine getirir.
Bir kez var olmaya görsün, iyi olan hiçbir şey baskılanıp yok edilemez; kendiliğinden gerçek dünyada yerini alır, bir ağaç gibi tıpkı: İyi vardır bir kez ve çiçek açar ve meyveye durur.
EN İYİSİ yüksek sesle, “Geçti, yok bir şey!” demek. Tekrar: “Geçti, yok bir şey!” Ama neye yarar?
“Kaybetmek de bizimdir; unutmanın bile var bir sureti.”
Sayfa 76Kitabı okudu
“Hayat ağırdır
bütün şeylerin ağırlığından.”
Sayfa 75Kitabı okudu
Ey ağaçları hayatın, ne zaman kışınız?
Biz birlik içinde değiliz.
Değiliz göçmen kuşlar gibi haberdar.
Geride ve geç kalarak,
aniden ilişiriz rüzgarlara
ve aldırışsız bir göle çakılırız.
Çiçek açmanın da, solmanın da bilincindeyiz.
Ve bir yerlerde hala aslanlar gezer
ve bilmezler
muhteşem oldukları sürece acizlik nedir?
Sayfa 16Kitabı okuyor
Ve sizler ,haksız mıyım,sevmiştiniz beni o küçük girizgahı için size duyduğum sevginin ,ama sebat edemedim, zira yüzünüzdeki uzam,sevdiğim uzaya dönüştü ve orada artık yoktunuz siz...
Sayfa 16Kitabı okuyor
Bilmeyiz hatlarını
hissetmenin: sadece onu dışarıdan biçimlendireni biliriz.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Sevenler, bilebilselerdi, harikulade söyleşirlerdi
serinliğinde gecenin. Zira her şey sanki
bizi gizler gibi. Bak, ağaçlar var;
yaşadığımız evler ayakta hâlâ. Sadece biz
geçip gideriz her şeyin yanından hafif bir dokunuş gibi.
Ve her şey birlik içinde bizi susmakta, biraz
utançtan belki, biraz da kelimelere dökülemeyen umuttan.
Sayfa 9Kitabı okuyor