ÖLÜM DENEYİMi
(...)
Bir ağıtla çehresi şaşılası bozulmuş ölüme.
Hâlâ oynadığımız rollerle dolu dünya.
Biz, hoşa gidiyor muyuz diye kaygılandıkça,
ölüm de oynamakta, aldırmaksızın beğenilmediğine.
(...)
Türkiye İş Bankası/Kültür Yayınları
BÜYÜK GECE
(...)
TESLİM olmak istiyorum. Yayıl yayılabildiğin kadar. Sen değilmisin bir çobanın yüzünü, bitip tükenmeyen hanedanların taşındığı kraliçe rahminlerinde, soyluluğun ve gelecekteki cesaretlerin taçlı başlara kazandırabildikleri ifadelerden daha görkemli kılan? Kalyonların sessiz oymalarını taşıyan şaşkın tahtalar, dilsiz bir inatla açılmakta direndikleri deniz evrenin yüz çizgilerini alabildikten sonra, o zaman neden,
evet neden, ey acımasız gece, hissetmeyi bilen, isteyen biri, kendini açan biri, sonunda neden benzemesin sana?
Türkiye İş Bankası/ Kültür Yayınları
Dünyamıza karşı güvensizlik beslememiz için bir neden yoktur elimizde, çünkü bu dünya bize karşı değildir. Birtakım korkular içeriyorsa, bizim kendi korkularımızdır hepsi; bu dünyada uçurumlara rastlanıyorsa, bizimdir tümü uçurumların…
Her melek korkunçtur. Heyhat, yine de şarkılarla seslenirim size, ruhun âdeta ölümcül kuşları, bilerek sizleri.
Ve meşakkatlidir ölü olmak, ve telafi edileceklerle dolu, öyle ki sonunda yavaş yavaş biraz hissedilir ebediyet. - Ama tüm canlıların hatası, keskin ayrımlar yapmaktır. Melekler (denir ki) çoğu zaman bilmezler canlılar arasında mı ölüler arasında mı gezdiklerini.
Başla hep yeni baştan, asla erişilemeyen övgüye; düşün: kalıcıdır kahraman, ölümü bile var olmasının bahanesiydi sadece: nihai doğumu.
Kim, haykırsam, duyardı ki beni meleklerin hem, içlerinden biri bağrına bassaydı bile beni aniden: varlığının kudretinde yok giderdim. Zira güzellik, ancak katlandığımız korkunçluğun başlangıcından başka bir şey değildir ve hayranızdır ona, çünkü bizi mahvetmeye tenezzül bile etmez. Korkunçtur her bir melek.
Sevmekte iyidir, çünkü zordur sevmek.
Anlamak yalnızlıktır çünkü.