Raskolnikov, yabani bakışlarla ve gergin bir dikkatle etrafına bakmakta devam etti...
Aynı çeşmeden su içmesek de aynı kitapları... Raskolnikov'u çoğumuz hem anlar hem de severiz ama gazetelerin üçüncü sayfalarında bir cinayet haberi görsek, katilin ne caniliği ne de şerefsizliği kalır. Oysa Raskolnikov da eli baltalı bir katil! O hâlde hiçbir şekilde insanı anlama çabası içine girmeyeceksek, okuduğumuz her şey de kitaplarda kalacaksa...
Raskolnikov, Sanya'ya bakıyor ve genç kızın kendisini ne kadar çok sevdiğini hissediyordu; ama tuhaf şey, böylesine çok sevilmek ona birden acı vermişti.
Sayfa 527Kitabı okudu
"Raskolnikov müthiş bir Allah ağrısı çekmektedir."bir
Sayfa 27 - Lim YayınlarıKitabı okudu
"Ne demek... Ne demek istiyorsunuz... Katil kim? diye mırıldandı Raskolnikov.
"Sen! Katil sensin!" dedi adam, etkileyici bir sesle Nefret dolu bir zaferle gülümsedi, Raskolnikov' un solgun yüzüne ve ızdırap çeken gözlerine bakıyordu. Yol ayrımına ulaştılar. Adam arkasına bakmadan sola döndü. Raskolnikov durdu adamın arkasından bakakaldı. Adam elli adım kadar yürüdükten sonra dönüp arkasına baktığında hâlâ yerinde duruyordu. Raskolnikov' un bu uzaklıktan adamın yüzünü seçmesi imkansızdı ama yine de zafer dolu bir ifadeyle soğuk soğuk güldüğünü hayal etti.
Sayfa 318 - Kapra yayıncılık
Raskolnikov'un sesi kırılıyordu, kelimeleri düzgünce söyleyemiyorsun sanki.
Adam gözlerini yerden kaldırıp Raskolnikov'a öfke dolu bir bakış attı.
"Katil!" dedi aniden, keskin bir sesle.
Raskolnikov adamın yanında yürümeye devam ediyordu. Bacakları ansızın zayıfladı, sırtında bir ürperme hissetti, kalbi bir an için durdu sandı ancak sonra özgür kalmış gibi küt küt atmaya başladı. Tek kelime etmeden yüz adım kadar yan yana yürüdüler. Adam ona hiç bakmıyordu.
Sayfa 318 - Kapra yayıncılık
"Yanılmıyorsam, bir kitapta okumuştum. Ama şimdi ismini hatırlamıyorum. Ölüme mahkum olmuş bir insan, ölümden az bir zaman önce aklından şunları geçiriyormuş: İki ayağı ile zor durabileceği yüksek bir dağın tepesinde etrafını saran fırtına, karanlık ve uçurum gibi korkunç şeylere rağmen, orada kıyamete kadar kalmayı ölümden daha iyi bir çare olarak görüyormuş.
Raskolnikov, hatırladığı bu söze karşı kendisi de birkaç cümle ilave ederek mırıldandı:
-İnsanı bu düşüncelerinden dolayı küçük gören insan da, toplumda basit ve değersizdir!
Sayfa 101 - Gönül yayıncılıkKitabı okuyor
