Ravza Gözcü
@ravzagozcu
burası benim kişisel ruh ve sinir hastalıkları hastanem
içmimar
MA Student @Marmara University
İstanbul
İstanbul, 11 Ocak 1997
129 okur puanı
Mart 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Çalışma arzum -yaratıcılığımla mümkün olduğunca yakın ve özgür bir ilişki içinde olma isteğim- acıya karşı ne olursa olsun mücadele etmek için, kendime mümkün olduğunca aklıbaşında, sağlıklı ve dengeli bir hayat kurmak için en güçlü kişisel gerekçem.
Sayfa 207Kitabı okudu
“O da benim gibi mutsuz demek ki. Mutsuz insanlar, başkalarının mutsuzluğunu görebilirler.“
Sayfa 106Kitabı okudu
“Vatandaşlık görevi“, “onur”, “sadakat” gibi şeylerden bahsetseler de insanların yaptıkları her şeyin odak noktası bireydir. Bireyin ötesinde bu sefer başka bir birey vardır.
Sayfa 82Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Toplum, bireyin kendisinden ibaret değil de nedir?
Sayfa 79Kitabı okudu
Toyluğum, cahilliğim yüzünden güzel bulduğum şeyleri alıp resimlerimde de bu güzelliği vermeye çalışmıştım. Oysaki gerçek ustalar en sıradan süjeleri seçip kendi yorumlarını katarak güzel bir şey yaratıyorlardı. En çirkin şeyler onları büyülüyor, bakmak dahi midelerini bulandırsa da bunları resmetmekten haz alıyorlardı. Kısacası gerçek ustalar başkalarının beklentileri ile zerre ilgilenmiyordu.
Sayfa 35Kitabı okudu
Bir kitap okudu
120 syf.
6/10 puan verdi
·
5 günde okudu
Kendine yeterli olmanın aptalca ısrarı! Farazi duyuların bu klinik farkındalığı! Bu duyularla, havaya ve nehre ait düşüncelerle oluşan ruhumdaki bu karmaşa -hepsi de yaşamın kötü koktuğunu ve bilincinde canımı yaktığını söylemek için. Hepsi de Eyüp’ün kitabındaki şu basit ve engin cümlenin nasıl söyleneceğini bilmemek için: “Ruhum yaşamımdan yoruldu!“
Sayfa 84Kitabı okudu
Olduğumuz her şey şansa ve hileye bağlı ve böbürlendiğimiz bu yükseklik, bize ait değil.
Sayfa 78Kitabı okudu
Diğerlerine karşı olan derin uyumsuzluk duygumun nedeni, bana göre, çoğu insanın duygularıyla düşünürken benim düşüncelerimle hissetmem.
Sayfa 77Kitabı okudu
Bu adamın sırtı uyuyor. Bu adamın, önümde aynı hızla yürüyen tüm bedeni uyuyor. Bilinçsiz olarak yürüyor. Uyuyor çünkü hepimiz uyuruz. Tüm yaşam bir düştür. Kimse ne yaptığını, ne istediğini, ne bildiğini bilmez. Kaderin ebedi çocukları olarak yaşamlarımızı uyuruz. Bu duygu, ne zaman düşlerime egemen olsa bu nedenle, tüm çocuksu insanlığı tüm uyuyanları, herkesi, her şeyi saran muazzam bir şevkatle hissederim.
Sayfa 76Kitabı okudu
Nesne başka bir şeye dönüşmez çünkü onu biz değiştiririz. Gerçekler üretiriz. Hammadde aynı kalır ama sanatımız ona, artık aynı olmayan bir şekil verir. Çam ağacından yapılmış bir masa hala çam ağacıdır ve masadır. Masada otururuz ama çam ağacında oturuyoruz demeyiz.
Sayfa 72Kitabı okudu
Hissettiğim zaman ben kimim? Ben varken içimde ölen nedir?
Sayfa 70Kitabı okudu
Çevre nesnelerinin ruhudur. Her şeyin kendi ifadesi var ve bu ifade her şeye dışarıdan geliyor. Her şey üç çizginin kesişmesinden oluşuyor ve bu çizgide tek bir şey oluşturuyor: Belli bir miktarda malzeme, bunu yorumlama biçimimiz ve çevre. Üstünde yazı yazdığım bu masa masif tahta, bir masa ve odada diğerleriyle birlikte bir mobilya. Bu masaya ait izlenimim, eğer aktarmak istersen, tahtadan yapıldığı, bazı yararları olan bir masa olduğu ve üstüne konan nesneleri taşıdığı, yansıttığı, onlardan etkilendiği, bu nesnelerin ona dışsal bir ruh sağladığı kavrayışlarından oluşur. Rengi, renginin solması, lekeleri ve çatlakları -hepsi dışarıdan gelir ve bu ona ruh verir- ahşap olma özelliği dışında. Bu ruhun özü, yani masa olması da dışarıdan gelir ve onun kişiliği olur.
Sayfa 64Kitabı okudu
Okurum ve özgürleşirim. Nesnellik kazanırım. Kendim ve dağınık olmaktan çıkarım.
Sayfa 62Kitabı okudu
“Kekine aynı zamanda hem sahip olup hem yiyemezsin.”
Sayfa 59Kitabı okudu
Herhangi bir sosyal zorunluluk fikri -bir cenazeye katılmak, birisiyle iş konusunda konuşmak, istasyonda tanıdığım veya tanımadığım birisini beklemek- gün boyu düşüncelerimi karıştırıyor ve bazen bir gece öncesinden sıkılmaya başlıyorum ve iyi uyuyamıyorum. Olay gerçekleşince, kötü düşüncelerimin önemsiz olduğu ortaya çıkıyor, endişelerim gerçekleşmiyor ama gelecek sefer de aynısı oluyor; öğrenmeyi hiçbir zaman öğrenemiyorum.
Sayfa 55Kitabı okudu