Şayet aşk diye bir şey varsa ona dair her şey bu kitapta. Üstelik Stefan Zweig bir erkek gözüyle, kadının ağzından hissettiriyor bu duyguları.
"Sana, beni asla tanımamış olan sana," diyen başlayan mektup son cümlesine kadar canınızı acıtıyor. Çok ağır.
Tüm sayfaları bilinmeyen bir kadın gibi okuyup kitabın son sayfasını R. gibi kapattım. Birdenbire bir kapı görünmeksizin açıldı ve başka bir gezegenden gelen soğuk bir esinti, sakin odamı doldurdu.
