Hangi ümide sarılsam elimde kalıyor, neyi seversem ölüyor.
Doğruluk, temizlik, fedakârlık hastalığı onda insanlığın en kıymetli bir kabiliyetini öldürmüştü: Acımak kabiliyeti... Zehra'ya hissiz bir kadın denemez... Bilâkis geniş bir ruhu var. Güzel, doğru, temiz şeyleri çılgınca sevebilir, onlar için her fedakârlığı yapıyor. Fakat zaafa, düşkünlüğe, çirkinliğe acımıyor. Sadece kızıyor, hırçınlaşıyor. Kabahatli insan, düşkün insan onun gözünde ekin tarlalarında bitmiş muzır otlar gibidir.
Hayatımı bir vehme kurban etmiştim.
- SON.
"Kişi haddini bilse ne güzel olur..."
“Çalıkuşu bugün defterinin gözyaşlarından kirlenmiş sayfalarına dökülen sonbahar yaprakları içinde müebbeden ölüyor.”
Sayfa 479Kitabı okudu
“Yara sıcakken acımaz, hemşireciğim. Hele bir kere soğumaya başlasın. Sen bak seyret o kızcağız nasıl yanıp yakılacak?…”
Sayfa 190Kitabı okudu
Fakat insan daima gözünün önünde duran şeylerdeki değişikliği fark edemiyor.
Sayfa 359Kitabı okudu