Geçmişinden nefret ediyordu, en iyisi geçmişi hatırlamamaktı, ancak şimdiki halinin de geçmişinden bir farkı yoktu.
Halbuki hayata karşı isyan, insanı hatta rahattan mahrum bırakıyor, felaketten felakete değil, sefaletlere, hatta rezaletlere atıyor, pislik içinde bile çalkıyordu.
Okur Takip Önerileri
İşte hayatında bulduğu en büyük bir iyilik, bütün fenalıklarını karşılayacak kadar büyük bir lütuf... Bu alışabilmekti... Herkes felaketlerine dayanarak başlıyor ve dayanmayı alışkanlık haline getirerek karşı koyabiliyordu.
Beraberken ve ayrı bulunurken hep birbirini düşünüp mutlu olduklarını anlatan bir güvenle, vedaları bile bir mutluluk oluyordu. Onlar birbirinden ayrı bulunmakla ayrılmış olmuyorlardı.