Dünya zevklerine yenik düşüyoruz. Oysa ki, ne masumduk çocuk iken. Amacımız yenmek ya da yenilmek değildi, eğlenmek ve paylaşmaktı. Ne zaman ki uzaklaştık özümüzden, kibir doldu kalplerimize. Var mı sınırı insan hırsının, var mı sınırı isteklerimizin? Hedonizmin kölesi olmuşuz. Var mı sınırı hedonizmin? Üretmediğimiz ve sürekli tükettiğimiz bir ortamda yok olup gideceğiz. Geleceğe, çocuklarımıza hiçbir miras bırakamayacağız. Düşünmeli ve sorgulamalıyız. Tüketeceğimiz şeyler bilim ve irfan olmalı.