“ Bunun vahametini yadsıyorsunuz hala. Robotlara dahi duygu yükleniliyor, insanlar soyutlanırken duygulardan.sizi bir robot seviyesinin aşağısına indirgeyen, askeri bir kışla gibi disipline eden bu sistemi kendinize nasıl layık görüyorsunuz? En iyisini hak ediyorsunuz. Lütfen düşünün!”
Günümüzde insana en çok acı veren, yoksulluk değil, büyük bir çarkın küçük bir dişlisi, bir robot hâline gelmiş olmak ve yaşamın boş ve anlamsız olmasıdır.
Kendi içi de, hayatı da bomboştu; yalnızca umutsuzluğu hissedebilen bir robot misali oradan oraya gidip normal bir insan gibi davranıyordu.
Yalnızca en temel gereksinimlerini karşılıyordu.
"...bazen sıradan olanı görmek daha zordur. İnsanlar, 'burnunun ucundaki şeyi' görememekten yakınır. İyi de, karşında bir ayna yoksa burnunun ne kadarını görebilirsin ki?"