Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
D u y g u
D u y g u
@roxelannelisowska
• Tarihi Eser Doktoru , • Hayal Tasarımcısı , •Grafomanik , • Merdümgirîz , • İkiliklerden müteşekkil bir tekil...
~ Ensar ve Ebrar’ın annesi
i n s t a g r a m: @eyuplubirhanim
Restoratör
YTÜ / Milli Saraylar - Restorasyon
45 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Babası Alzheimer’dan dolayı dünyadan göçmüş biri olarak çoğu sahneye kendim yazmışım gibi hissedecek kadar âşinâydım okurken. Çeviriden mi yoksa yazarın yazım şekliyle ilgili mi tam emin değilim ama bazı kopukluklar mevcut.
Ajite edilmeden ancak yer yer şaşırtıcı şekilde fazla hissizce yazıldığını düşündüm. Ben çok duygusal biri olduğum için de olabilir. Olaylar, süreç hemen hemen aynı. Sürecin başında olup durumla alakalı tıbbi metinlerden farklı bir şeyler okumak isteyenler için kısa ve öz bir kitap. Alzheimer bir tanıdığı olmayan biri içinse pek bir şey ifade edeceğini sanmıyorum.
Keyifli bir hikâye derlemesi fakat Ramazan’la ilgisi yok.
Kitabı alırken beklentim; Rumeli’de eski zaman ramazanlarına dair bir şeyler okuyabilmekti. Ancak kitabın ilk öyküsü bir Ramazan döneminde geçtiği için kitaba adını vermiş muhtemelen, gerisi normal sıradan öykülerdi. O dönem (kitap 1898’de yazılıp 1922’de basılıyor) yaşanan gündelik hayata, insanların giyim-kuşamlarına vs. dair çok güzel gözlemler için okunabilir. Hatta Irz isimli öykünün başlangıcında; hikâyenin kahramanlarından birinin evinin sofasında gün içersinde nasıl vakit geçirdiğini anlattığı 2 sayfa var ki, o karakterle o sofada demleniyorsunuz okurken. Çeviri de o açıdan çok doyurucu, hiçbir anlamsızlık veya kopukluk yok. Sadece isminden dolayı beklenti varsa ondan vazgeçip normal bir öykü kitabı olarak okuyun.
“Ne yazsa okurum” dediğim ve kitaplığımda ayrı bir köşesi olan iki yazardan biri olan İskender Pala’nın son kitabı.
Evet, sahiden ne yazsa okuyorum ama son birkaçında olduğu bunda da diyaloglar çok sûnîydi ve genel anlamda kaba tabir için özür diliyorum ama ‘sarmayan’ bir kitap oldu. Hikâye güzeldi aslında başlarda, kurgu daha sağlamlaştırılsa su gibi akıp gidebilirdi ama seçilen isimlerin yapay ve komik oluşu, diyalogların aşırı tiyatral oluşu biraz okumayı zorlaştırdı. Yalnız tarihi kurgu romanları seven lise-üniversite yaşlarındakiler için biçilmiş kaftan. 17-20’li yaşlarda okusam bayılırdım. Şu an daha doğal, yazarın kendini göstermek için çabalamadığı, ne alaka dedirtecek bilgileri sırf bildiğini göstermek ve illa okuyucuya wikipedi bilgilerini acayip diyaloglara kararak aktarmak için uğraşmadığı, tam olarak hikâyeyi bir kenardan izlediğinizi hissettirecek kadar gerçekçi kitaplar benim için daha tatmin edici. Aşk Hikâyesi’nde de bazı satırlarda ağacın altında Bahşı’yla birlikte etrafı gözetlediğimi, camiinin temel atımını izlediğimi, şehzadelerin matrak oyununu izleyip heyecanlandığımı hissettim evet ama kurgu çok kopuk ve zayıftı. Neyse, yine de ne yazsa okuyacağımdır. :)
Okur Takip Önerileri
Müthiş bir başlangıçla Baldassare Embriaco’nun ardında dörtnala bir yolculuğa çıktığımı ama yolun yarısında biraz yolların sapmasını ve sonunda duvara çarparak bitişi hissettiğim bir roman. Hep o coşkuda sürecek sanırken 3. Defterden(spoi olmasın ama Sakız Adası’ndan sonrası diyeyim) sonrası inanılmaz boğucuydu. Amin Maalouf severim ama aşırı
Sık sık Amin Maalouf’un yazdığından şüphe duyduğum bir kitap oldu. Güzel başladı fakat sonrası alelacele, öylesine yazılmış ve yazara bıkkınlık gelmiş de bir an önce bitsin diye baştan savılmış gibiydi. Zîrâ bu kadar güzel bir konuyu, karakterleri ve durumları irdelemeden hiç etmiş nedense. Aşırı hızlı bir zaman akımı söz konusu. Ne ara hastalandı, kız ne ara 20 oldu…Işık hızında okuyoruz yarısından sonrasını. Mekân desen harika bir rota üzerinde ilerliyor örgü ve Beyrut’tan, Paris’ten, Adana’dan okuyucuya pencereler açsa inanılmaz lezzetli ve okuru mutmain edebilen doyuruculukta nefis bir kitap çıkacakken baharatı, tadı tuzu eksik yemek gibi… Bir Afrikalı Leo, Arapların Gözünden Haçlı Seferleri değil. Çerezlik bir kitap olmuş ve buna rağmen yine de beni düşündüren, altını çizdiğim satırlar oldu. Etkilendiğim noktalar tamamen kişisel yaşamımda benzer durumlar yaşayıp, satırların o hassas uçlara dokunmasıyla ilgiliydi. Aslında muhteşem bir konu çok yüzeysel, birine sanki kitabın aslı varmış da özetini anlatır gibi yazılmış. Daha iyilerini yazmıştı, o yüzden hayal kırıklığı. Okumaya yeni başlayanlar içinse yazarla ve kitap okuma alışkanlığıyla tanışmak için güzel bir basamak.
Ortadoğu’nun, neden “geri kalmış, yozlaşmış” gibi etiketleri üzerinde taşıdığının, neden bugünkü durumda olduğunun sebeplerini müthiş biçimde analiz eden Amin Maalouf’un, Hasan el-Vezzan diliyle bunları yine çok güzel aktardığını, bizi şehir şehir gezdirip bazen kimi karakterlerin âdetâ kolumuzdan tutup bizi de olayın içine sürüklediğini
Savaş ve Göç’e dair mutlaka okunası!
Özellikle “mülteci, göç, savaş” konularına merakı ve mültecilere karşı önyargısı olanlarınız varsa mutlaka okuyun, mutlaka.
Kitabın yazarı Gassan Kanafani, ne acı ki 36 yaşında arabasına bomba yerleştirilerek öldürülmüş bir Filistin’li...
Kitapsa 1948’de İtrail’in kuruluşuyla birlikte evlerinden, yurtlarından çıkarılan Filistin’lilerin hikâyelerini anlatıyor fakat öyle ajite etmek amaçlı değil; aksine gerçekten savaş ne demek, göç ne demek, mülteci bir çocuk olmak ne demek iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
Ve kitabın ennn en etkileyici noktası olan sonlarına yaklaştığınızda kendinizi (şu an sebebini söyleyip okumak isteyenler için spoiler olmaması adına yazmayacağım ama) duvarın her iki tarafını da deriiiin derin düşünürken buluyorsunuz.
Kimsenin sınanmadığı günahın masumu olmadığına bir kez daha kâni oluyorsunuz.
Sıkça karakterlere kızarak, öfkelenerek, fakat “belki ben daha kötü bir yanlış yapardım” diye kendi nefsinizi sorguya çekerek...
Bazı cümlelerle ciğerlerinizin deşildiğini hissederek...
Ama mutlaka, mutlaka anlamaya gayret ederek okunmalı.
Kitabın ortalarına doğru sebebini anlayamadığım bir biçimde kopar gibi oldum ama bunun çeviriden olduğunu kesinlikle düşünmüyorum zira çeviri çok güzeldi, sanırım olaylara çokkk çok yabancı oluşumla alakalıydı durum tıpkı; birçoğumuzun yanıbaşımızda olan savaşın asla bize uğramayacağını, asla tepemizde bombaların patlamayacağını düşünmemiz hatta emin olmamız gibi.
Tasavvuf okumaları yapmak istiyorum diyene...
Çok lezzetli bir kitap, bilhassa meraklısı ve seveni için elbette.
Tasavvufî okumalar için ilk basamaklardan sayılabilir.
Necdet Tosun Hoca’nın bilgi, birikimi ve araştırmaları lezîz anlatımıyla satırlara dökülmüş.
Tekke, dergâh, tasavvuf, tarîkât...vb. konulara önyargıları çok güzel kırabilecek nitelikte bir kitap.
Ömer Tuğrul İnançer Hocamızın dediği gibi;
“Müslümanlık ince insanlık, dervişlik ince Müslümanlık” sözünü enine boyuna zihinlere ve kalplere seren, kıymetli, emek dolu bir kitap.
Tek eleştireceğim nokta; nedenini anlayamadığım biçimde ve çok az da olsa tekrar eden kısımlarıydı.
Rahatsız edici boyutta değildi ama olmasa daha iyi.
İtiraf ediyorum,
Bu olmamış ya...
Mihmandar’da mıydı yine böyle bir enstrümanın içine zehirli iğne düzeneği kurma muhabbetleri falan...
İçim sıkıldı bu sefer.
Diyaloglar berbat.
Aşşşırı karikatürize bir kötü karakter var ki insana ”daha neler!” , ”n’alaka yaa” dedirtiyor. Sıfır gerçekçilik ve kötülüğüne isnâd ettiği sebepler yeterince kurgulanmamış, daha iyisini yazamadığım için ”saçma” demekten imtinâ edeceğim ama edemiyorum.
Örgü bir acayip, içine giremedim yani.
Ayrıca tarikât, cemaât ve bunlarla yanyana anılmasından nefret ettiğim siyaset olaylarında çok fazla mesaj vardı.
Kendisinin geçmişi malûmken(ki edebî dilini, kitaplarını çok çok sevdiğim gerçeğini asla etkilemiyor bu) bu kadar dil uzatıp mesaj kaygısı gütmesi çok rahatsız ediciydi.
Ama yine itiraf etmeliyim ki, çok beğendiğim iki şey; birincisi kesinlikle kapağı
İkincisi de; Molla Lütfi’nin başına iş açan “namaz” konulu vaazı ki her ne kadar burdaki kurgu da olsa çok güzel yazmış İskender Pala.
Onun dışında, Efsane’den sonra(ki onu bitirememiştim) bitsin istediğim ikinci kitabıydı kendisinin.
Biraz da olayı daha evvel tarihi kaynaklardan tüm gerçekliğiyle okumuş olmam yüzünden acayip masalsı kurgudan fazla sıkıldığımdan sarmamış olabilir.
Son olarak; Molla Lütfi Reyiz’i yedirmeyiz! :) Çünkü 500 küsür yıl sonra bile ben, özellikle onu ipe götüren ”namaz” üzerine vaazının çok haklı olduğunu düşünüyorum hâlâ.
İran Devrim Öncesi ve Petrol konuları işleyen güzel bir roman
Başlangıçtan itibâren rahatlıkla içine çeken, İran’ın tarihsel sürecinin, toplumsal sorunlarının, ahlâk ve kültür anlayışlarının, kadın’a bakışlarının ve kadın odaklı problemlerinin Türkiye’ninkine ne kadar benzediğini görüp şaşıracağınız, siyasetten bahsederken bile çok sıkmayan, akıp giden bir İran romanı.
Fakat bazı yerlerde neden böyle saçmalıkları okumaya vaktimi ayırıyorum diyebileceğiniz hassas noktalar da var dini anlamda ama tam zıttı bir pencereden de bakıp karşı tarafı da eleştirdiği yerler olduğunda da şaşırdım. Kimi zaman sekülerizmi, kimi zaman dindarlığı eleştirdiği gibi çok büyük bir bölümünde ortadoğunun makus kaderi ‘petrol sömürüsü’ çevresinde şekillenmiş olaylar.
Edebi anlamda bir kazanımı olmasa da çevirisi çok iyiydi bence.
Okurken zorlanmıyorsunuz, akıcı, düzgün cümleler.
Yalnızca son 100 sayfa beni inanılmaz boğduğu, gereksiz uzatıldığı ve saçma sapan bağlandığı için puanı oradan kırdım.
İlginç bir romandı, tavsiye ederim bilhassa komşuların siyasetleri, tarihsel süreçlerine dair okumalar yapmak isteyen, İran’ın ve 1900-1979 arası dönemini merak edenler roman hâlinde okuyabilir.
Taha Kılınç’ın gazetedeki köşe yazılarının derlenmiş hâli esâsında.
Ancak “Kudüs’ü anlamaya nerden başlayayım? Nedir bizi bu kadar alakadar eden? Şöyle hızlıca ve hiç sıkmadan biri Kudüs meselesini anlatsa da okusak...” diyenler için tam nokta atışı bir kitap bence.
Beginner seviye Kudüs’ü anlama rehberi olmuş.
Bir yerden başlasam ama nerden diyenlere; Dirilt Kalbini
Bu kitabı okumanız için sürüyle neden sayabilirim.
- Nouman Ali'nin videolarına âşinâysanız, tarzını biliyorsanız tamamdır; kitap da aynen o tarzda ve o keyfi veriyor. Tercümesini yapan Feyzanur Can'a çok teşekkürler bu sebeple.
- Yok hiç izlemedi ve bilmiyorsanız tereddütsüz söyleyebilirim ki; müthiş bir anlatımı var.
- Hayatımızda karşılaştığımız en büyük sorunlardan, farkında olmaksızın yaptığımız tüm hatalara eşsiz bi' bakış açısı getirerek ve asla 'ayrıştırmadan' eleştirerek çözüm önerileri, hatta çok sevdiğiniz bi' abinizmiş gibi hissedeceğiniz tavsiyeler sunuyor.
- Arapça dilbilgisine inanılmaz hâkim ve bu hâkimiyetini Kur'ân'ı açıklarken bol bol kullanıyor. Kendinizi Arapça öğrensem ya? derken bulabilirsiniz.
- Her zaman söylüyorum; teşvik ediciliği üst düzey bi' adam. Biraz motive olmaya, teşvik görmeye ihtiyacı olanlara biçilmiş kaftan.
- Evet yaaa nasıl biliyor içimden geçenleri... cümlesini kendinize çok sık kuracağınız bi' anlatımla tabiri câizse silkeleyip kendine getiriyor okuyanı.
- İslâm'ın kısıtlayan değil özgürleştiren, yasaklarla boğan değil aslında kişiyi koruyan, asla eskimeyen, günceli daima bünyesinde barındıran, öğrenildiği ve en mühimi 'anlaşıldığı takdirde' korkmaktan çok âşık olunacak bi' din(hatta yaşam tarzı hâline getirilmesi gereken) olduğunu en öz ve net biçimde anlatmış.
Tasavvuf ilgilileri için beginner seviye :) Mesnevi-İlk 18 Beyit Şerhi
Kitap bir büyüğüm ve dostumun tavsiyesi üzerine oluşturduğum okuma listesindeki ilk kitabıydı kendisinin.
Sohbetlerini sevdiğim birinin kitapları da bana aynı lezzeti veriyor genelde. Bu da öyle oldu.
Klasik Fatih Çıtlak tarzı ama tv'de biraz daha atar gider modu açıkken, kitapta gönüllere dokunmaya çalıştığını ve çok güzel becerebildiğini gördüm.
Daha nâif, daha dostâne bir anlatımı var kitaplarında.
Tasavvuf ilgililerinin seve seve okuyacağı, sloganlardan, gösterişten, lâf-ı güzâftan çoook uzak, muhabbete doyuran bir kitap.
Yetenekli Çocuğun Dramı
Çok büyük ihtimalle bir çocuk öykü kitabı ya da daha düşük bir ihtimal de olsa, ticâri açlık tetiğinden çıkan kurşunun tam onikiden vurduğu edebiyattan fersah fersah uzak ve içi kof, popülist kavramların edebi özelliklere sahipmiş gibi satır satır sıralandığı; kitap seçiciliği, nitelik algısı sıfır insanlara yutturulan muhteşem(!) kasa yanı
Abum Rabum
Hakkında birkaç kelâm etmek istediğim, takipçisi olduğum İskender Pala’dan bir eser; Abum Rabum.
Okumayan ama okumak isteyenlere önden tavsiyem; bu sefer mevzu klasik İskender Pala romanlarından farklı olarak polisiye arkadaşlar.
Ama bolca arkeoloji, dinler tarihi, CIA, Mossad, MIT ve tabii ki adından anlaşılacağı üzere Hz. İbrâhim var
