Gazete ve dergilerde basılan ruhsuz hikâyelerini muazzam sayısına hayret ediyordu. Azıcık bile ışık yoktu, hayat yoktu, renk yoktu onlarda. Üzerine hayatın nefesi üflenmemişti.
Sayfa 135
Onlar önünden ruhsuz birer bedenmişcesine geçip giderken onun aklında yeniden aynı düşünceler belirdi. Kalabalıklardı ama karşı koymuyorlardı. Kim bilir belki de yalnızca gizli gizli birbirlerine yakınıyorlardı. Ama olması gereken de bu değil miydi? İsyanımız birkaç sözcükten başka ne olabilirdi ki ruhumuza çöken korkuyla savaşmadıktan sonra !
Sayfa 96Kitabı okudu
Hayat Kuralı No.45
Kader düzelebilir; fakat ahmak her zaman ahmaktır ve ruhsuz bir hödük sonsuza dek ruhsuz bir hödük olarak kalır, isterse cennette çevresini huriler sarsın. En büyük mutluluk kişiliktir.
Sayfa 53Kitabı okudu
Hürriyetsiz hayat ruhsuz bir beden gibi; düşünceden uzak hürriyet, allak bullak olmuş bir ruh gibidir...
Hayat, hürriyete düşünce; yok olmayan, yitip gitmeyen ezeli bir záttak üç cevherdir
Eski yapılar; iyi midir kötü müdür, kullanılır mı kullanılmaz mı diye bakılmadan, sırf eski oldukları için yıkılıyor. Sonra tabii ki her şehir niteliksizlikte aynılaşır. Aynı tarz hayat, aynı tip fakirlik taşan ruhsuz varoşlar, aynı tip orta sınıf, aynı tip yüksek burjuvazi...”
Sayfa 259 - Kronik
