SÜPÜRGE SESİ
Penceremden, vuslata ermek için karı bekleyen Köse Dağı seyrediyorum. Hüzünlü. Nasıl olmasın ki, aralık ayında bile güneş bağrını yakarken. Üzerinde uçuşan kuşlar ise mutlu ama bir o kadar da şaşkınlar. Dağın ardına geçip geçmemekte tereddüt yaşıyorlar. Farkındalar, doğa ananın yüreğinde ters giden bir şeyler var.
Gözlerim kanatlanıp dağı
Dema tu çuy, ez be rih mam
Jiyan bête pir dijware
Dilemin bête brîndare
Çavemin hêstir je dibare
⚘ Sen gittiğin an ruhsuz kaldım
Hayat sensiz çekilmiyor
Gönlüm sensiz hep yaralı
Gözümden yaşlar dinmiyor 🥀
youtu.be/OOq1Ymfl0Qk
"O nasıl bir edebiyattır ki, içinde hayat yok, ruhsuz, kansız? Edebiyat nedir? Eğer edebiyat hayat ve aydınlığın türküsünü okumayacaksa edebiyatın anlamı kalırmı? Eğer edebiyat hayatı anlatmayacaksa anlamı varmı edebiyatın?"
Sayfa 144Kitabı okudu
