Gazzálî konuyu kandil metaforunu kullanarak anlatmaktadır. Kandilin ışığı ruh, fitili ise biyolojik yapının özü olan spermdir. Kandilin ışığı fitilin yakılmasına bağlı olduğu gibi, insanın ruh/bilince kavuşması da ana rahminde henüz sperm iken bir süreç içinde ilahi bir müdahaleye uğramasına bağlıdır ve bu müdahale nefh/üfürme sözcüğüyle simgeselleştirilmiştir. Ruhun üfürülen bir şey olması, antik felsefe-bilim geleneklerinde ruhun hava olduğu yönündeki kabulle örtüşmektedir. Nitekim "ruh" sözcüğü rüzgâr ve hava anlamına gelen "rih" sözcüğüyle aynı kökten gelir.
Sayfa 24
