Pişmanlık dışında hiçbir şey için ikinci bir şans yoktur.
Sayfa 435Kitabı okuyor
...okumak için en iyi zaman, insanın kalbinin hâlâ genç, zihninin hâlâ temiz olduğu zamanlardır...
Ölü dil yoktur, sadece miskin beyinler vardır.
Sayfa 26
Bazı şeyler sadece karanlıkta görülebilir...
Sayfa 13
Bir düzenbazı en iyi anlayacak kişi bir diğer düzenbazdır.
Sayfa 391 - Kırmızı Kedi YayınlarıKitabı okuyor
Ölüm böyle bir şeydir: Herkesi duygusallaştırır. Bir tabutun karşısında hepimiz sadece iyi olanı ya da görmek istediğimizi görürüz.
Sayfa 356 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor
„Bilmem. Sanki yaşam yeterince karmaşık değilmiş gibi insanlar kendi yaşamlarını daha da güçleştirmeye yöneliyorlar.“
„Yirmi beş yıl öncesinden söz ediyorum, düşün! Ama eğer dürüst olmam gerekirse, onu düşünmeden geçen bir günüm bile olmadı, 1888 Uluslararası Fuarı’nın yıkıntıları üstünde yaptığımız yürüyüşler, Leopoldo Amca’mın bakkal dükkânının arka kısmında şiirlerimi ona okuduğum zaman bana nasıl güldüğü. Hatta Bogatell Plajı’nda falımıza bakan ve bize hiçbir zaman ayrılmayacağımızı söyleyen çingene kadının yüzünü bile anımsıyorum. Kadın birnevi haklıydı.“
„. Annem için de kendi özel araştırmalarının sonucu aynı oldu. Döndüğünde onu karşılayan Barcelona, onun yıllar önce ardında bıraktığı yer değildi artık. Her köşesinde babamdan bir iz bulsa da, babamın uzun zaman önce ayrıldığı bir gölgeler şehri bulmuştu karşısında.“
„Benim dünyamda ölüm, anneleri, dilencileri veya doksan yaşındaki komşuları berbat bir piyango bileti gibi alıp götüren bir pazarlamacıya, isimsiz ve anlaşılmaz bir güce benzerdi. Ama ölümün insan görünümünde ve kinle zehirlenmiş bir yürekle benim yanımdan geçebileceği düşüncesini kabullenemiyordum; ölüm üniforma ya da bir yağmurluk giyebilir, sinema kuyruğuna girebilir, barlarda gülebilir ya da sabahları Ciudadela Parkı’nda çocuklarını gezintiye çıkarabilir ve „daha sonra, akşamüstü, Montjuic Kalesi zindanlarında ya da Kimsesizler Mezarlığı’nda birilerini isimsiz ve törensiz ortadan kaldırabilirdi. Tüm bunları düşünürken, gerçek olduğunu kabul ettiğim bu kartonpiyer dünyanın, belki de yalnızca bir tiyatro sahnesi olduğu düşüncesine kapıldım. İspanyol trenlerinin varışına çok benzeyen bu çalınmış yıllarda yalnızca bir görev olan çocukluğun ne zaman bittiğinin farkına asla varamazsın.“